دروازه غار تهران نام یكی از دروازه‌های قدیمی شهر تهران بود كه در اطراف حصار ناصری (حصاری كه در عهد ناصرالدین شاه قاجار در اطراف شهر طهران یا به اصطلاح آن روز، در اطراف دارالخلافه ناصری كشیده شده بود)، قرار داشت. این دروازه در حد فاصل بین خانی آباد و میدان شوش در حوالی مكانی كه امروزه در آن میدان غار (شهید هرندی) بنا شده‌است، واقع بود. محل دقیق این دروازه حد فاصل میدان شوش و میدان راه آهن می‌باشد كه در شمالی‌ترین قسمت محله باغ آذری بوده است .
بر كاشیكاری زیبای این دروازه تصاویری از نبرد رستم و دیو سفید نقش شده بود كه حتی تا زمان تخریب این دروازه، بسیار سالم و دست نخورده باقی‌مانده بود. به همین دلیل كاشی‌های نقاشی شده مربوط به دروازه غار، به موزه ایران باستان انتقال یافتند تا در آنجا نگهداری شوند. این نقش زیبا دارای رقم استاد محمد كاشی‌پز شیرازی است و پیداست كه این هنرمند اهل شیراز سازنده این كاشی‌ها و نقش مندرج بر آن بوده است. هرچند از زندگی این هنرمند اطلاعی در دست نیست. تاریخ ساخته شدن این نقش كاشی بر اساس مندرجات آن، در سال ۱۲۶۳ هجری قمری بوده‌است.
اكنون كه دروازه ی یاد شده تخریب شده است، به جای آن دروازه ای جدید ساخته شده.دروازه غار یا همان هرندی اگر چه در قلب تهران یعنی منطقه ۱۵ جا خوش كرده است اما همانند جزیره‌ای جدا افتاده می‌ماند كه محرومیت‌ها در ابعاد مختلف حتی در معماری شهری و خانه‌سازی‌ها نیز رخ نمایان می كند.هرندی یكی از قدیمی‌ترین محلات شهر تهران بوده كه از شمال به خیابان مولوی مركزی از جنوب به خیابان شوش از غرب به خیابان خیام و از شرق به خیابان ری منتهی می‌شود.
این محله كه به گفته اهالی، محل زندگی معتادهاست و با آسیب‌های اجتماعی و مشكلات فراوانی دست به گریبان است همچنان مورد بی توجهی قرار دارد ، هرچند كه اقدامات فرهنگی قابل توجهی از سوی شهرداری منطقه برای مرمت و نگهداشت اماكن تاریخی در حال اجراست ولی سوالی كه مطرح است این است كه آیا بنای تاریخی بدون مردم معنی پیدا خواهد كرد .
