در دامنه كوه بیستون و در غرب نقش برجسته داریوش اول ، دیواره ای عظیم حجاری شده است كه در بین مردم به فرهاد تراش ، فراتاش ، فرای تاش و تخت فرهاد معروف است. این دیواره عرضی در حدود۲۰۰ متر و ارتفاعی حدود ۳۶ متر دارد كه در دامنه آن یك سكوی خاكی قرار دارد. در جلوی این سكو دیواری به طول صد و پنجاه متر و به ارتفاع چهار و نیم متر ایجاد شده است. این دیوار با استفاده از بلوك های سنگی تراشیده و لاشه سنگ به همراه ملاط گچ ساخته شده است در دو طرف این صفحه تراشیده ، چند سكوی پله دار خشن در سنگ كنده شده كه از آنها برای نشستن به هنگام تراشیدن دیواره استفاده می شد.
. برخی از ایرانشناسان همچون هرتسفلد فرهادتراش را از آثار داریوش اول هخامنشی می دانند و معتقدند كه داریوش قصد داشته متن وصیتنامه اش را در اینجا نقر كند. جكسون آنرا برای ثبت پیروزی های بعدی داریوش مناسب تر دانسته است. برخی معتقدند كه منظور از نقر این صفحه نوشتن و نمایاندن یك واقعه تاریخی مهم بوده كه توسط خسرو پرویز پادشاه ساسانی ایجاد شده است. اخیراً برخی از كارشناسان معتقدند كه فرهاد تراش معدن سنگ و كارگاه حجاری جهت استخراج سنگ و تراش بلوك های سنگی بكار رفته در دیواره بناهای ساسانی بیستون بوده است.
فرهاد تراش در نزد مردم و در ادبیات فارسی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در واقع مردم به استناد اشعار موجود بویژه اشعار نظامی گنجوی این اثر را كار فرهاد كوهكن می دانند كه به خاطر عشق شیرین – زن ارمنی خسروپرویز – به این كار سنگین تن داده است. این بنا در تاریخ ۱۳۸۰/۱۲/۱۹ به شماره ۴۴۸۷به ثبت ملی رسیده است.
