بقایای آتشكده سراب ذهاب مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان سرپل ذهاب، بخش مركزی، دهستان دشت ذهاب، ۱۵۰ متری شمال روستای سراب ذهاب واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۵۷۱۰ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.در شمال خاوری تپه ی سراب در ۳۰۰ متری از راه كنونی بازماند های آتشكده یی دیده میشود به اندازه های ۴.۷۷ در ۵.۹۵ متر از قـلوه سنگ ولابندودیواری به پهـنای ۰.۶ متر .در دوبر خاور .شمال بخشی از گنبد آتشكده به چشم میخورد .ورودی تشكده با تاقی گهـواره یی به پهـنای ۰.۶ وبلندی ۱ متر است .بلندی كنونی آتشگه ۲.۵ متر است . آنچه از این آتشكده باقی مانده، چهار پایه سنگی و راهرویی به منظور طواف در اطراف این پایه‌هاست. شواهد حاكی از آن است كه این آتشكده در دوره ساسانی ساخته شده و تا اوایل صدر اسلام فعالیت داشته است. آتشكده دارای فضای مركزی كه محل آتشدان با چهار طاقی در اطراف و پایه های طاق و اتاق های مجاور و همچنین راهروهایی در ضلع غربی آتشكده می باشد در بخش شمالی آن ایوانی با دو ستون دارای گچ بری قرار گرفته كه بخشی از دیواره های قطور این قسمت كاملا مشهود است.
در ضلع جنوبی بنا اتاقهای الحاقی وجود دارد كه احتمالا در دوران های متاخر از آن بعنوان كارگاه استفاده شده است مصالح بكار رفته در احداث این بنا قلوه سنگ رودخانه ای با ملات گچ و ساروج و شفته آهك است، دیوارهای آن دارای اندود گچ می باشد.
كف آتشكده با اندودی از گچ كف سازی شده است این آتشكده در هر چهار ضلع دارای درب ورودی بوده و این امر حاكیست كه در اطراف آتشكده اتاقهایی وجود داشته كه احتمالا محل سكونت روحانیون آن بوده كه بخش هایی از آن هنوز هم هویداست اما هنوز كاوشی در آن صورت نگرفته است.
وجود بوته های درختچه كمیاب ‘مورد’ در حاشیه چشمه سراب و مجاورت این محوطه تاریخی اهمیت باستانی آنرا مضاعف نموده است چرا كه ‘مورد’ در نزد زردشتیان از اهمیت و تقدس خاصی برخوردار بوده بطوریكه آنرا نماد اهورا مزدا دانسته اند.
به لحاظ اینكه آب، خاك، آتش و باد در نزد زردشتیان مقدس بوده و برای آن تقدس خاصی قایل بوده اند لذا آتش را بعنوان یكی از عناصر چهارگانه مقدس در این مكان بر پا و نگهداری می كرده اند در گذشته و امروزه نیز از ‘مورد’ بهنگام برپایی مراسم در آتشكده های زردشتی استفاده می كنند.
