جنگلهای نبكا در واقع دشتی بزرگ پر از تپه‌های شنی است كه رویشان درخت روییده است. این تپه‌های شن برخلاف كلوت‌ها شل و روانند .ظاهرا در اثر بادهای شدید این منطقه از روستای شفیع آباد شن‌ها روی هم جمع می‌شوند و روی درختان را می‌پوشانند. درخت‌ها برای اینكه بتوانند از نور خورشید و اكسیژن هوا استفاده كنند از زیر شن‌ها خود را بالا می‌كشند و به این ترتیب نبكا ایجاد می‌شود. محلی‌ها به این پدیده گلدان می گویند .
واقعا هم انگار تعداد زیادی گلدان‌های خاكی را روی زمین گذاشته‌اند و درخت‌هایی كه از آن‌ها بیرون زده‌اند مثل گل‌های گلدان هستند. دشت آن‌قدر بزرگ و وسیع است كه تا چشم كار می‌كند پر از نبكاست.بیخود نیست كه به آن جنگل نبكا می‌گویند. دیدن این نبكاها در روستای شفیع آباد آن‌قدر جالب است كه ارزشش كمتر از دیدن كلوت نیست. شفیع آباد بین دو دشت قرار دارد، اولی دشتی پر از نبكا و دومی دشتی پر از كلوت و این نكته ارزش گردشگری بسیاری به این روستا بخشیده است.
جنگلهای نبكا عارضه‌ای از حاصل تعامل فرسایش بادی، خیسی منطقه وپوشش گیاهی است بدینصورت كه وجودگیاه درمسیرحمل وترانزیت فریسایشی بادی مانع ایجاد می‌كند باعث میگردد درپای گیاه ماسه‌ها تجمع گردد و به مرورزمان تله‌ای ازماسه با تاجی ازپوشش گیاه ایجاد می گردد به آن نبكا یا تلهٔ گیاهی گفته می‌شود.
نبكاها عموما در سطح همواری می‌رویند كه میزان ماسه آن متوسط و سطح آب زیر زمینی آن بالا یا رطوبت كافی برای رشد گیاه در آن فراهم باشد. عناصر تشكیل دهنده نبكا شامل ماسه لای، رس و سیلت است
