خیابان سی تیر كه با عنوان گذر ادیان هم شناخته می شود، از جمله خیابان های تاریخی و منحصر به فرد تهران است. جایی كه در آن مسجد، كلیسا، كنیسه، آتشكده و … در كنار یكدیگر قرار گرفته اند. البته این روزها به خاطر تبدیل خیابان سی تیر به خیابان شكم گردی و استریت فود تهران بر محبوبیت این نقطه گردشگری و تاریخی تهران افزوده شده است.خیابان سی تیر از سمت جنوب از خیابان امام خمینی شروع و در شمال در تقاطع خیابان جمهوری و خیابان میرزا كوچك‌خان به پایان می‌رسد، خیابان سی تیر كه از خیابان‌های قدیمی تهران محسوب می‌شود به دلیل قرار داشتن كلیسای انجیلی (پطرس مقدس)، كنیسه حییم و آتشكده زرتشتی آدریان به خیابان ادیان معروف است و نامش برگرفته از قیام ۳۰ تیر است.
خیابان ۳۰ تیر كه به نام استریت فود تهران لقب گرفته یكی از نقاط نوستالوژیك در تهران قدیم به شمار می ره كه به واسطه حضور رستوران ها و كافه های متعدد در اون به خیابان شكم گردی تهرانی ها در شب های بافت تاریخی شهر تبدیل شده است.
نام این خیابان قوام السلطنه بوده و نام سی تیر هم برمی گرده به واقعه قیام مردم تهران در سی تیر سال ۱۳۳۱.«خیابان سیتیر» یكی از قدیمیترین خیابان‌های تهران است، خیابانی سنگفرش با ساختمانهای قدیمی و جاذبههای دیدنی متعدد. مسیری كوتاه و خاطره انگیز كه میتواند یك گزینه خوب برای پیادهگردی یك روزه باشد.
«خیابان سیتیر» خیابانی شمالی-جنوبی است كه از خیابان امامخمینی(سپه) شروع و به خیابان جمهوری ختم می‌شود. نام این خیابان فصلی از تاریخ معاصر ایران را زنده میكند، نامی كه از قیام مردمی سیتیرِ سال ۱۳۳۱ در حمایت از دكتر مصدق گرفته شده است. نه تنها نام این خیابان، كه فضا و ساختمان‌ها و حتی مردمش، آدم را به گذشته میبرند و انگار قدم زدن در این خیابان مرور تاریخ است، مرور روزهایی كه تهران حال و هوای دیگری داشت.
مدرسه و آتشكده زرتشتی فیروز بهرام، كلیسای ارامنه حضرت مریم، كلیسای حضرت پطرس، كنیسه حییم یهودیان از دیگر مكان های دیدنی این خیابان و راسته گردشگری سی تیر هستن. ابتدای این خیابان به تازگی با حضور غرفه های سیار غذای خیابونی، به خیابان غذای تهران تبدیل شده كه جاذبه ی جدیدی برای اهالی تهران و توریست ها ایجاد كرده.
خیابان سی تیر در قلب تهران این روزها تبدیل شده به پیاده راه بی نظیر كه شب های دل نشینش پاتوق توریست ها و تهرانی هاس. استریت فود تهران جایی برای خوش گذرونی با كلی خوراكیای خوشمزه اس كه حتما باید امتحانش كنین.
این خیابون در روزهای عادی از ده صبح تا ۱۲ شب آماده سرویس دهی به مردم هست. آدرس دقیق هم برای این كه به این راسته ی غذای خیابونی جذاب برین هم بدین شكل هستش؛ میدان امام خمینی، خیابان ۳۰ تیر، جنب موزه ملی ایران (پارك معلم) .
برای این پیاده گردی می‌توانید پنجشنبهی یك هفته را انتخاب كنید، كفش پیاده روی و لباس راحت بپوشید و دوربین عكاسی خود را بردارید و عازم این خیابان قدیمی شوید و از گشتن در كوچهپس كوچههایش و غرق شدن در خاطرات آن لذت ببرید.
در آغاز مسیر موزه ملی در تقاطع خیابان امام خمینی و خیابان سیتیر قرار دارد و می توانید پیادهگردی را از این موزه حیرتانگیز شروع كنید. این موزه جدا از اشیای تاریخی ا‌ش، ساختمانی بسیار زیبا دارد كه بر اساس طرحی از آندره گدار معمار فرانسوی ساخته شده است كه ورودی آن بر اساس طاقهای بناهای ساسانی و ایوان آن بر اساس كاخ تیسفون ساخته شده است. در حال حاضر موزه شامل دو بخش اصلی موزه ایران باستان و موزه دوران اسلامی می‌شود و چیزی حدود سیصدهزار شیء تاریخی را در خود جای داده است. از دیدنیترین اشیاء در موزه ایران باستان می توان به دستساختههای یك میلیون ساله انسانهای نئاندرتال، پیكره‌های گلی، آثار دوره ایلامی و مادها، ستون ها و پلكانهای تخت جمشید، مجسمه سردار اشكانی و از همه جالبتر بقایای مرد نمكی اشاره كرد.
گشت و گذار در این موزه دست كم دو ساعت از وقت شما را خواهد گرفت و اگر گرسنه شدهاید می‌توانید به غرفههای بازارچه كوچكی كه به تازگی كنار موزه ایجاد شده بروید و چیزی مثل چایی و باقلوا بخورید و مسیر را به سمت شمال ادامه بدهید. تمام خیابان سیتیر تا سر جمهوری و حتی بعد از آن تا خیابان میرزا كوچك خان كه امتداد خیابان سیتیر و بالای خیابان جمهوری است، همه سنگفرش شده و همین باعث می‌شود كه سرعت ماشینها كم باشد و همچنین به شما احساس رفتن به گذشته را بدهد.
«موزه علوم و فناوری» مكان دیدنی دیگری است كه در مسیر به آن خواهید رسید؛ موزه علوم و فناوری اكنون در ساختمان قدیمی «كتابخانه ملی» مستقر است. این ساختمان قدیمی هم در سال ۱۳۱۳ بر اساس طرحی از آندره گدار فرانسوی ساخته شد و سالها محل نگهداری اسناد ملی و كتابهای چاپی بود، اما بعد از ساخته شدن ساختمان بزرگ كتابخانه ملی در تپههای عباس آباد این ساختمان خالی ماند و بعد در اختیار موزه علوم و فناوری قرار گرفت تا آثار خودش را در این ساختمان به نمایش در بیاورد. موزه علوم و فناوری یكی از متفاوتترین موزههایی است كه احتمالا تا به حال دیدهاید، این موزه خصوصا برای نوجوانان و دانشآموزان بسیار جذاب است. در این موزه گالریهای مختلفی برای نمایش آثار علمی وجود دارد، دستاوردهای علمی ایران از پیش از اسلام تاكنون در طب، نجوم، مكانیك و ریاضی یا برخی تكنولوژیهای ایرانی مثل آسیاب و بادگیر در این موزه به نمایش در آمده است. از دیگر گالریهای موزه میتوان به مركز علم، گالری مورس تا موبایل، گالری انرژیهای نو و گالری ابزارهای جراحی اشاره كرد. ساعت كار موزه علوم و فناوری شنبه تا چهارشنبه ۸.۳۰ تا ۱۶ و روزهای پنجشنبه و جمعه ۹ تا ۱۷ است.
بعد از چرخیدن در موزه علوم و فناوری به «میدان مشق» یا «خیابان ملل متحد» میرسید. این خیابان در دوران قاجار منطقهای نظامی بوده كه محل تمرین رزمی قشون نظامی بوده و در دوران پهلوی تبدیل به باغ ملی شد و سردر زیبای باغ ملی در انتهای این خیابان كه به خیابان امام خمینی می‌رسد، ایجاد شد. اما بعد ساختمانهای دولتی چون ساختمان وزارت امور خارجه در آن ساخته شد. این خیابان درهای فلزی دارد و ورود به آن آزاد است و می‌توانید وارد این خیابان شوید و از دیدن ساختمانهای زیبایش لذت ببرید و از سردرباغ ملی دیدن كنید و دوباره مسیر را به سمت خیابان سیتیر باز گردید.
در ادامه مسیر به «كلیسای انجیلی حضرت پطرس» می رسید كه مخصوص آشوریان و ارمنیان است و در سال ۱۸۷۶ ساخته شده است. این كلیسا شامل یك ساختمان به سبك معماری اروپا و حیاطی بزرگ و پر درخت می‌شود كه البته بازدید از آن برای عموم امكان پذیر نیست. در كنار كلیسا، ساختمانی با كاشیكاریهای آبی رنگ و بسیار متفاوت وجود دارد كه گویا قبلا كتابفروشی كلیسا بوده، اما حالا تعطیل است و بخشهای زیادی از كاشیهای آن در حال تخریب است. بخش زیادی از ساكنان این خیابان در گذشته، ارمنیان، آشوریها و زرتشتیها بودهاند كه تعداد زیادی از آنها مهاجرت كردهاند و یا از این محله رفته‌اند. اما هنوز این محله ساكنانی از اقلیتهای دینی دارد و خیابان سیتیر همواره به زندگی مسالمتآمیز پیروان ادیان مختلف كنار یكدیگر مشهور بوده؛ هنوز هم نشانه این همزیستی را میتوان دید؛ یكی از فروشگاههای این خیابان قابسازی است با تابلوهایی از ادیان مختلف؛ مسیح مصلوب، آموزههای سه گانه زرتشت و تابلوهایی با آیات قرآنی. در این خیابان در قنادی «سانترال» هم می‌توانید نان خامهای پیدا كنید و هم نان گاتای ارمنی.
بعد از كلیسا به «موزه آبگینه و سفالینه» میرسید كه در واقع خانه احمد قوام، سیاستمدار كهنه‌كار پهلوی است. این خانه در دوره پهلوی اول و با تاثیر از معماری قفقازی و با تلفیق معماری ایرانی و اروپایی به صورت هشت ضلعی ساخته شده است. بعد از مرگ احمد قوام این خانه از سوی ورثه او، به سفارت مصر فروخته می‌شود. اما در دوره پهلوی دوم، خانه از سفارت مصر خریده می‌شود و در در سال ۱۳۵۹ تبدیل به «موزه آبگینه و سفالینه» می‌شود. ساختمان موزه دو طبقه است و یك زیرزمین دارد؛ زیرزمین موزه كتابخانه است و دو طبقه دیگر كه راه پله ای چوبی و مدور آنها را به هم متصل میكند، محل نمایش آثار زیبا و ظریف سفالی و شیشه‌ای است. در این موزه آثاری شیشه‌ای شامل مهر، النگو، عطردان، گردنبد، تندیس، ظروف و تزییناتی مربوط به دوران‌های مختلف تاریخی از دو هزار سال قبل از میلاد مسیح تا دوره صفوی و قاجار به نمایش در آمده است.
در طبقه پایین موزه هم دو غرفه كوچك برای خرید ظروف و اشیا تزینی شیشه‌ای و سفالی وجود دارد؛ این موزه در روزهای دوشنبه تعطیل است، اما روزهای پنجشنبه، جمعه و اعیاد برای بازدید باز است و ساعت كار آن در شش ماه اول سال ۹ تا ۱۸ و در شش ماه دوم ۹ تا ۱۷ است.
در كنار موزه آبگینه، دو فروشگاه به نام «گالری هنر گلكار» قرار دارد كه یكی به فروش و نمایش ظروف و تزئینات شیشه ای و دیگری محل فروش تزئینات سفالی و سرامیكی است. در این دو فروشگاه ظروف و تزئینات منحصر به فردی را می‌توانید ببینید كه بر گرفته از هنر ایرانی و ریزه كاریهای زیبا و هنرمندانه است. اشیا زیبایی را اینجا برای تزئین منزل خود و یا هدیه به دوستانتان مییابید.
احتمالا بعد از این همه پیاده‌روی و موزهگردی حسابی خسته و گرسنهاید، یكی از بهترین گزینه ها برای خوردن یك غذای خوش طعم و خاطره انگیز كافه رستوران «گل رضاییه» است. كافه رستوران گل رضاییه بیش از هشتاد سال عمر دارد و محل رفت و آدم‌هایی از نسلهای مختلف بوده؛ این كافه مثل كافه نادری پاتوق هنرمندان، شاعران و نویسندگان بوده و حالا به عنوان رستورانی خاطره انگیز پاتوق بسیاری از كافه گردهای حرفه ای است. این كافه محیطی دنج و زیبا و پر از اشیا قدیمی و غذاهایی خوشمزه دارد. این كافه خصوصا در روزهای آخرِ هفته مشتری‌های زیادی دارد، بنابراین بهتر است قبل از رفتن میزی رزرو و ساعتهای سرو غذا را هم چك كنید.
اگر هنوز خسته نشده اید می‌توانید پیاده گردی خود را ادامه بدهید؛ از هر طرف كه بروید می توانید بخشی از نوستالژی و تاریخ تهران را ببینید؛ اما اگر خیابان سی تیر را رو به شمال ادامه دهید، وارد خیابان «میزاكوچك خان» می‌شوید، این خیابان هم پر است از مكانهای تاریخی و همدورهیهای خیابان سیتیر.
خیابون ۳۰ تیر جایی كه حال دل آدم خوب می شه، شنیدن موسیقی دل نشین خیابانی در استریت فود با فودتراكای باحال و خوش ذوق و خوردن غذاهای خوشمزه، حال و هوای عالی، سنگ فرش نوستالوژیك پیاده راه؛ همگی خیلی لذت بخش ان.
وقتی به این خیابون برین حس می كنین حتی سنگ فرش های خیابون ۳۰ تیر هم باهاتون صمیمی هستن. حس خوب تفاوت، تلفیق سنت و مدرنیته در فود تراك هایی كه به طرز بسیار زیبایی طراحی شدن.
