ساخت احجام تزیینی و كاربُردی و پیكره های چوبی تزیینی با استفاده از مُغار ، سوهان و چوبهای خودرنگ فشرده و همچنین مُنَبّت كاری كه هنر ایجاد نقشهای برجسته و یا عمیق روی چوب است از جمله صنایع دستی این استان می باشد.منبت كاری در ایران یكی از ارزشمندترین هنرهای سنتی ایران بویژه از زمان استیلای اعراب بوده است. در میان آثار سنگی شوش و تخت جمشید ، كنده كاری روی چوب دیده می شود. در زمان تیموریان این هنر به روش دوره های پیشین ادامه داشته و انواع ضریحها و منبرهای منبت كاری شده ساخته می شده است كه نمونه هایی از آنها هنوز بر جای مانده است.اوج هنر منبت كاری در دوره صفوی بوده و آثار این دوره به صورت درها، منبرها، رَحلهای قرآن، ستونهای چوبی اتاق، دسته خنجر، قاشق، چمچه های دوغ خوری و شربت خوری بوده است.هنر زیبای منبت در دوره زند و قاجار از رونق افتاد و ساخت اشیای كوچكتر مثل رَحل و قاب آیینه، به جای درهای منبت و قطعات بزرگ متداول شد. منبت كاری در حال حاضر همچون صنایع دستی دیگر، در گوشه و كنار كشور به حیات خود ادامه می دهد.انواع چوب (زبان گنجشك، اُكالیپتوس، انار، افرا، راش، گیلاس، اقاقیا، گردو- گلابی- كُهور- عناب و…) در منبت كاری كاربرد داشته و دارند، بخصوص چوبهای گیلاس، گردو و اقاقیا به خاطر زیبایی طبیعی شان كاربرد بیشتری در منبت كاری دارند.در منطقه آذربایجان غربی، هنرمندان منبت كار، اغلب از چوب گردو برای خلق یك اثر چوبی استفاده می كنند.