بهمنشیر نام كنونی یكی از شاخه‌های رود كارون در استان خوزستان است. رود كارون پس از رسیدن به شهر خرمشهر به دو شاخه تقسیم می‌شود، شاخه نخست به سوی اروندرود در مرز ایران و عراق رفته، و پرآب‌ترین دهانه یا بهمنشیر، در امتداد اروندرود به خور بهمنشیر و سپس به خلیج فارس می ریزد. درازی رود بهمنشیر حدود ۹۰ كیلومتر، عرض آن ۶۰۰ متر و عمق آن حدود ۴ متر است.«بهمنشیر» یا «بهمن‌اردشیر» یا «وهمن‌اردشیر»، برگرفته از نام نخستین شاه ساسانی (اردشیر بابكان)،است. كناره‌های بهمنشیر از بخشهای مهم خرماخیز خوزستان به شمار رفته، اما در كرانه باختری‌اش نسبت به كرانه خاوری، نخلستان‌های بیشتری وجود دارد.
جزیره آبادان در جنوب غرب ایران و استان خوزستان واقع شده است و از دو سمت توسط رودخانه‌های بزرگ اروند و بهمنشیر احاطه شده است كه در گویش محلی به رودخانه (شط) گفته می‌شود. رودخانه كارون پس از رسیدن به خرمشهر به ۲ شاخه تقسیم می‌شود، شاخه اول به اروندرود، سپس اروندرود نیز به خلیج فارس میریزد. شاخه دوم، رودخانه بهمنشیر را تشكیل می‌دهد كه حدود ۹۰ كیلومتر طول دارد و آب كارون را به سمت خلیج فارس منتقل می‌كند، ساحل بهمنشیر از سر سبزترین و خرما خیزترین نخلستان‌های ایران به شمار میرود كه با دارا بودن خاك آبرفتی حاصلخیز و آب مناسب از دیرباز محل تولید مرغوبترین خرماهای ایران بوده است.
در سال‌های اخیر به دلیل سد سازی غیر اصولی و خشكسالی و كشاورزی سنتی و ورود پس آب‌های شور و حاوی سموم از برخی مزارع كشاورزی بالادست كارون، مشكلات زیادی از جمله كم شدن سطح آب بهمنشیر و غلبه آب شور دریا بر میزان آب رودخانه و در نتیجه شوری بالای آب این رودخانه و تاثیر منفی بر كشاورزی و نخلستان‌های منطقه گذاشته است. به دلیل كاهش شدید آب ورودی به این رودخانه و كم شدن جریان آب و عدم لایروبی به موقع و مستمر آن، چند سالیست كه رسوبات باعث شده عمق رودخانه رو به كاهش بگذارد كه با لایروبی میتوان زندگی تازه‌ای به این رودخانه زیبا بخشید.
كارون تا پیش از جریان یافتن در شاخه بهمنشیر، از شاخه كوركارون به دریا می ریخت.پس از پایان جنگ ایران و عراق (۱۳۶۷ خورشیدی)، بهمنشیر از شناورهای غرق شده و مواد انفجاری پاك‌سازی شد، و در سال ۱۳۷۱ خورشیدی، وزارت جهاد سازندگی، لایروبی آن را از ابتدای رودخانه موسوم به ‘سه شاخه’ آغاز كرد، كه طبق برآورد و با لایروبی ده میلیون متر مكعب از بستر رود، بخش اول مسیر این رود (از بندر چَویبده در سی كیلومتری جنوب شرقی آبادان تا بندر خرمشهر) برای گذر شناورهای باری و صیادی با ظرفیت پنج هزار تن و آبخور سه متر، آماده می‌شد.
