تپه باستانی اكروپل، كه قدمت آن به دوران هخامنشیان برمی‌گردد، در استان خوزستان، خیابان طالقانی شهرستان شوش قرار دارد.اكروپل واژه یونانی است كه به بلندترین منطقه شهر گفته می‌شود. در زمان قاجاریه، روی تپه باستانی اكروپل، قلعه شوش به دست هیئت باستان‌شناسی فرانسوی (سال ۱۸۹۷) ساخته شده است.تپه اكروپل بیش از ۱۲۰ سال است كه وزن قلعه شوش را تحمل می‌كند و در بالاترین نقطه اراضی شهرستان شوش قرار دارد. در این تپه آثار سكونت از زمان‌های گذشته به خصوص عیلامیان و قبل از آن دیده می‌شود.
در این تپه حدود ۲۷ لایه یا طبقه باستان‌شناسی دیده شده است كه نشان می‌دهد این تپه ۲۷ بار دستخوش دگرگونی شده و از طبقات تاریخی اسلامی، ساسانی، اشكانی، سلوكی، هخامنشی، و عیلامی و قبل از آن تشكیل شده است.مجسمه معروف ملكه نامیراستون، لوح قانون نامه حمورابی و لیوان مشهور سفالی شوش به رنگ نخودی ونقش بزكوهی، از مهم ترین آثار به دست آمده از تپه آكروپل است.تپه باستانی اكروپل در سال ۱۳۸۰ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۴۱۳۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
اكروپل واژه ایست كه غربی ها به بلندترین بخش تپه های شوش اتلاق كرده اند این تپه كه قلعه باستان شناسی نیز بر روی آن ساخته شده به همراه تپه آپادانا ،قدیمی ترین استقرار شوش را در خود جای داده و فرانسوی ها در اوایل قرن ۲۰ میلادی بیشتر توان خود را صرف حفاری و خاكبرداری بخش های عظیمی از این تپه به سودای یافتن اشیا نفیس نمودند كه موفق نیز بودند و اشیا فراوان و مهمی همچون قانون نامه حمورابی ، سنگ یادبود نرامسین( كه نشانه پیروزی اكدی ها بر لولوبی ها بود ) و پیكره مفرغی ناپیراسو همسر اونتاش ناپیراشا پادشاه دوره ایلام میانه ( و بنیانگذار چغازنبیل ) در قرن ۱۳ پیش از میلاد و ظروف سفالین منقوش مربوط به اواخر هزاره پنجم ق .م و بسیاری اشیا ارزشمند دیگر را در این تپه یافتند .
در بخش پایانی هزاره پنجم ق . م و بسیاری اشیا ارزشمند دیگر را در این تپه یافتند .
در بخش پایانی هزاره پنجم پیش از میلاد پس از مسكونی شدن شوش سكویی یادمانی و مذهبی در دو طبقه در كنار گورستان شوش در اكروپل ایجاد كردند . این قبرستان یكی از قدیمی ترین گورستانهای دنیاست . زیرا در ادوار پیش از تاریخی رسم بر این بود كه مردگان را معمولا در كف یا اطراف خانه ها دفن می كردند . كی از شاخصه های این دوره سفال های منقوشی است كه برخی از آنها همراه با مردگان درون قبور قرار می گرفته و در سراسر دشت شوشان مورد استفاده بوده است .
