گویند زرتشت، چون موسم اسپند به ابر كوه رسید، با دست خود بذر سرو بر این دشت فشاند و بر مردمان نوید داد كه درختی در آن میان بماند تا ببیند درفش، فرزندش، بهرام، پادشاه صبح دم رستاخیز را. كویر ابر كوه را كه درمی نوردی ، به پیرترین ساكن كویر های جهان خواهی رسید . سرو ابركوه كه ۵ هزار سال دارد را اگر مسن ترین موجود زنده جهان بنامیم ، چندان به بیراهه نرفته ایم . در ایران باستان ، كاشتن درخت از اهمیت بسیار بالایی در طبقات مختلف جامعه برخوردار بوده است . در نگاره ها و آثار باستانی مانند حجاری های دوره هخامنشی در تخت جمشید ، نماد درخت و به طور خاص ، سرو آورده شده است .
در فرهنگ زرتشتیان آمده است : سرو به دلیل آن كه درختی همیشه سبز است ، همواره در ایران اهمیت خاصی داشته است و سرو ۵ هزار ساله ابرقو نیز كه آن را سرو زرتشت می نامند ، نمادی از همین امر به شمار می رود . غیر از نگاره ها و حجاری ها در پارچه بافی ها هم به گونه ای گیاه ، درخت و همان سرو خمیده كه بعدها در فرهنگ ایرانی ترمه نامیده شده ، دیده می شود . سرو ابرقو در دیگر هنرهای ایرانی نیز به چشم می خورد . مینیاتور بهترین مجال برای شناسایی این درخت كهنسال است كه به شكلی منحصر به فرد در آثار هنرمندان این مرز و بوم جلوه كرده است . سرو ابرقو ، این نگین سبز كویر ایرانیان در تمامی جهان به عنوان نمادی از زندگی و زیبایی معرفی شده است . این در حالی است كه در كشور ما بسیاری حتی از وجود این جاذبه مسلم گردشگری بی خبرند . چندی پیش ، دانشمندانی از ژاپن و روسیه پس از بازدید از سرو ابرقو عمر آن را تا ۸۰۰۰ سال برآورد كردند ؛ اما الكساندر روف ، دانشمند روسی عمر این درخت را میان ۴۰۰۰ تا ۴۵۰۰ سال برآورد كرده است . حمدالله مستوفی هم در كتاب نزهت القلوب كه در سال ۷۴۰ هجری قمری تالیف شده است ، درباره این سرو آورده است : آنجا سروی است كه در جهان شهرتی عظیم دارد . چنانچه سرو كشمیر و بلخ شهرتی داشته و اكنون این از آنها بلندتر و بزرگ تر است . حتی برخی مورخان پارا فراتر نهاده و معتقدند نهال این درخت را یافث ، پسر نوح كاشته است . اختلاف نظر بسیار و درباره چند هزار سال سن این زنده ترین موجود تاریخ دنیا هم نمی تواند از اهمیت این جاذبه گردشگری كشورمان بكاهد . پیرترین موجود زنده دنیا با ۲۵متر ارتفاع ؛ ۱۸متر محیط و ۵/۱۱ متر اندازه دور تنه در قلب ایران آرام آرام زندگی می گذراند . با اقداماتی نظیر آفت كشی و آزاد سازی حریم این سرو تاریخی كه سال گذشته از سوی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان یزد صورت گرفته است اكنون سرو ۵ هزار ساله ابرقو براحتی می تواند نفس بكشد . نگین سبز كویر ایران این روزها به بار نشسته است تا در عین كهنسالی نشانه دیگری از زایش و باروری به نمایش بگذارد . سرو كهنسال كشورمان نیاز به مراقبت بیشتری دارد ، شاید توجه بیشتر به این جاذبه گردشگری در دل كویر ایران بتواند روزی آن را به عنوان قلب گردشگری تفریحی و یا حتی گردشگری علمی در ژرفای كویر تبدیل كند .
رخت سرو ابركوه در كویر یزد در تمامی جهان به عنوان نمادی از زندگی و زیبایی شهرت دارد و بی اغراق یكی از عجایب به شمار می رود. «سرو چهارهزار و پانصد ساله»، «مسن ترین موجود زنده ی ایران»، «دومین درخت كهنسال و ارگانیسم زنده ی جهان» چند عنوان مهم سرو كهنسال ابركوه یا ابرقو است كه با نام «پارسیك» نیز شناخته می شود. این درخت از لحاظ گیاه شناختی سرو زربین نام دارد و درختی است كند رشد، سوزنی برگ، همیشه سبز، مخروطی شكل و دارای گل های مخروطی لیمویی رنگ كه اواسط بهار شكفته می شود. پوست تنه ی درخت نیز الیاف دار و شیارهای آن به صورت شبكه ای درهم رفته، چروكیده و عمیق است. در آثار باستانی و نگاره های موجود در هنر ایران، نماد درخت و به طور خاص درخت سرو (درخت زندگی و آزادگی) به وفور یافت می شود. در اسطوره های ایرانی، به دلیل عمر طولانی سرو ابركوه، در ایران باستان نماد اهورامزدا بوده و كاشت آن را به حضرت زرتشت نسبت داده و با عنوان «درخت زرتشت» از آن یاد شده است. گرچه این درخت در ایران به سرو ۵ هزار ساله شهرت دارد، دانشمندانی از ژاپن و روسیه عمر این درخت را تا ۸۰۰۰ سال و دانشمندی روسی عمر این درخت را میان ۴۰۰۰ تا ۴۵۰۰ سال برآورد كرده اند. سرو كهنسال ابركوه با وجود اینكه در رویشگاه واقعی خود نیست از شرایط زیستی نسبتاً خوبی برخوردار است كه شامل هوای معتدل و گرم، آب كافی قنات ها و فرصت هفت ماهه در سال برای رشد است. سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان یزد عملیات حفاظت از این درخت را با اقداماتی نظیر آفت كشی و آزادسازی حریم این سرو تاریخی از سال گذشته پیگیری می كند.
