حسینیه سنگ آو یكی از مكان های قدیمی و تاریخی شهر گراش می باشد كه در استان فارس واقع شده است.شما با سفر به این استان و شهر گراش می توانید از جاذبه های دیدنی این شهر از جمله حسینیه سنگ آو دیدن كنید.حسینیه سنگ آو مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان گراش، بخش مركزی، بافت قدیم گراش واقع شده است .
این بنا به همت حاج اسدالله فرزند دهباشی كربلایی، علیرضا گراشی در سال (۱۲۸۲ه. ق) بنا شده است.این اثر در تاریخ ۱۹ مرداد ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۲۷۲۲ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
علت نام گذاری حسینیه سنگ آو:
دلیل نامگذاری این حسینیه به «سنگ آوی» این است كه ظرف سنگی بزرگی به شكل یو انگلیسی،در زیر طاقی با تزئینات مقرنس ظرف در كنار درب ورودی، قرار دارد كه به منظور نگهداری از این ظرف، در سقف طاق، سوراخی تعبیه شده است كه از طریق این سوراخ، آب باران از پشت بام حسینیه، به داخل این ظرف سرازیر می‌شود و از این ظرف در مناسبتهای مذهبی جهت تهیه شربت برای عموم استفاده می‌شده است.
دربالای درب ورودی، سنگ نوشته‌ای نصب شده و ابیاتی كه توسط خود بانی، سروده شده است، بر روی آن، حك گردیده است.این بنا شمال: یك سالن روضه خوانی، یك ایوان بزرگ روبروی سالن، یك آشپزخانه، چند اطاق انباری، حیاط و حوض قدیمی است.لازم به ذكر است كه این بنا، دارای دو بادگیر، در دو طرف شرقی و غربی ایوان بوده است اما در حال حاضر فقط قسمت‌های هدایت كننده باد به طرف پایین سالم مانده است.
سالن روضه خوانی آن، دارای نه در، به فواصل مساوی است كه هفت درب آن رو به حیاط و دو درب دیگر، یكی در راهرو شرقی و دیگری در دالان ورودی باز می‌شود. بالای درب‌هایی كه رو به حیاط باز می‌شود، پنجره‌های چوبی گره كاری شده و در فواصل بین پنجره‌ها طاق نماهایی به اندازه پنجره‌ها، ساخته شده است، در مقابل هر كدام از پنجره‌ها و طاق نماها و درپایین هر طاق نما، طاقچه‌ای تعبیه شده است.این سالن به ارتفاع حدود یك متر از سطح حیاط قرار دارد كه پله‌هایی در جلو درب اول، وسط و آخر ساخته شده است.
سقف آن، مانند خانه‌های قدیمی گراش با تیرهای چوبی بزرگ پوشانده شده است و ایوان آن، به ارتفاع حدود یك متر از سطح حیاط واقع شده و ورودی به ایوان از طریق پله‌هایی كه در راهرو شرقی قرار دارد، میسر است.
