معبد عشاق گروك آرامگاهی متعلق به دوره صفوی بوده كه در آن از گچ بُری و ظروف چینی و سفالی چسبانده شده به دیوار داخلی برای تزیین آن استفاده شده است و بنایی شاخص در هرمزگان محسوب می شود. اداره این معبد برای انجام كارهای نهایی لازم جهت بازدید عموم به شهرداری گروك سپرده شده است. مرمت این بنای تاریخی توسط هشت نفر مرمت كار و كارگر پس از سه ماه كار خاتمه یافت. سامان دهی، بازسازی دیواره‌های فروریخته ، تعمیر و مرمت گنبد و پاك‌سازی محوطه، اجرای دیوار ضلع شمالی و جنوبی گنبد، دوخت و دوز ترك های جداره ها ، اجرای دوباره گنبد، كف سازی و ساماندهی محوطه بیرونی از مهمترین اقدام های انجام شده در مرمت این بنا است. این بنای تاریخی در شهر گروگ شهرستان سیریك واقع شده و با شماره ۲۰۵۳۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
درباره این بنای افسانه ای نقل می شود كه حدود چهارصد سال پیش دو جوان از طوایف متخاصم به هم دل می بندند كه با مخالفت شدید رو به رو می شوند و این واقعه به مرگ آنان ختم می شود. شهرستان سیریك با ۴۵ هزار و ۷۲۳ نفر جمعیت در فاصله ۱۷۰ كیلومتری شرق بندرعباس واقع شده است.
شهر گروگ میزبان این بنا افسانه ای نقل می شود كه حدود چهارصد سال پیش دو جوان از طوایف متخاصم به هم دل می بندند و با مخالفت شدید رو به رو می شوند. این واقعه به مرگ آنها ختم می شود. سپس دو عاشق نگون بخت را بر شتر سوار كرده و به سوی مقصد نامعلومی حركت می دهند.شتر، جسد عشاق را در مكانی بر زمین می گذارد كه بعدها اقوام آن دو، بنای یادبودی در آنجا می سازند. چون این منطقه آب نداشته ولی شتران زیادی داشته، در ساخت بنا به جای آب از شیر شتر استفاده كرده اند.
این بنا امروزه یك آرامستان به همراه یك ساختمان ویرانه ای در یك آبادی است كه به نام معبد عشاق نامیده می شود كه اكنون جز باد و باران و آب و خاك بندی مردم بیابان آثار كمی از آن بر جای نمانده است.آرامگاهی با تاریخ مكتوب بیش از ۲۰۰ تا ۴۰۰ سال كه از زمان های طولانی گذر كرده است.مورد تهاجم باد و باران واقع شده است.آرامگاه میر محمد سالار تاج الدین و بی بی سعده (حریره) كه اثری از آن به جای نمانده است.
نقوش بر جسته دل هر بینند ای را بی تاب می كند و نشان دهنده این است كه وقتی یك عشق پدیدار می شود همه هنرها را به نفع خود مصادره می كند. انگار گروهی از مردم بنایی را بر آن پایه گذاری می كنند. عبارتی را به صورت بر جسته بر روی دیوار آن نقش می كنند كه در آن اورادی در درود و سلام بر پیامبر اسلام (ص) و ایمه اطهار (ع) دیده می شود.وجود ظرافت در معماری و نقوش بر جسته بر روی سفال هایی كه متآسفانه بر اثر بی توجهی بخش های زیادی از آن از بین رفته. نشان از گنجینه های است كه از گذشتگان به ما ارث رسیده است.
بنا به تحقیقات به عمل آمده می توان این بنا را متعلق به دوره صفوی دانست كه با نقوش دایره وار و لعابین و خطوط بر جسته نستعلیق در آیات و احادیث منقورش در بالاو حواشی در و پنجره ها كه عمومآ به خط نستعلیق وثلث بر جسته است،اشاره كرد.پنجره ها طاق دارند و به شكل مستطیل و حلزونی شكل و برابر هم هستند. نمای داخلی آن طاق جناغی دارد. بلندی آن از كف ۱۲۰ سانتی متر و دهانه طاق ها و یا عرض مدخل آن ۶۰ سانتی متر است. مجموعه حواشی و حجاری ها تزئینی وابسته به مدخل یا در ورودی كاملآ مشخص نیست،
ولی در حدود ۴ متر بلندی و ۵/۳ متر عرض دارد. در حاشیه بالا عبارت وصل علئ علی (ع) /رضا(ع) و صل علی امام حسین (ع) شهید كربلا ذكر شده است. به طور كلی از محتوای خطوط بر جسته نمادی از شاهكاری هنرمندانه در یك دوره خاص (صفوی) می باشد.عشاق باید چنین باشند ، همچون ستون های یك معبد. خیلی نزدیك، از یك سقف حمایت می كنند. سقف معبد عشق باید حمایت شود، ولیاگر خیلی به هم نزدیك باشند، سقف فرو می ریزد و فاصله فقط وقتی ممكن است كه وابستگی وجود نداشته باشد. فقط مردمان آزاده هستند كه می توانند فاصله را حفظ كنند، مردمان وابسته فقط به یكدیگر می چسبند.آنان از گوشه چشم همدیگر را می پایندتا دیگری فرار نكند.
معبد عشاق مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان میناب، بخش بیابان، دهستان سیریك، روستای گروگ واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۶ دی ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۵۳۱ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
