سقانفار شیاده مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان بابل، بخش‌بند پی غربی، روستای شیاده واقع شده است. سقانفار شیاده در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۳۳۸۴ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.سقانفار، سقانپار یا سقاتالار سازه ای چوبی در دو طبقه است كه همانند آلاچیقی با پوشش شیب دار و عمدتا از جنس سفالی یا حلب در كنار تكایا ساخته می شد.قسمت بالای این مكان محل قرارگیری نوحه‌خوان بوده و در قسمت پایین نیز به مردم چای داده می‌شد، كه به این ترتیب متولیان سعی می‌كردند شرایط حضور مردم در بیرون مسجد و حضور آنها برای برگزاری مراسم را به نوعی فراهم سازند. طبقه زیرین گاهی بنای محصور و گاه تشكیل شده از پایه‌های قطور چوبین است.
در زمان های دور كه هنوز آب آشامیدنی به صورت لوله كشی شده در هر منزلی وجود نداشت و آب مورد نیاز روستائیان از چشمه ای در داخل یا خارج روستاها تامین می شد، در ایام محرم در سقانفارها ظرف بزرگ و بیضی شكلی قرار می دادند و در آن آب می ریختند تا مردم از آن آب بنوشند و بر قاتلان حضرت اباعبداللـه الحسین(ع) و شهدای كربلا لعنت می فرستادند.
دو طبقه سقانفار از طریق پلكان های چوبی به هم راه دارند ، طبقه اول آن علاوه بر تامین وسایل پذیرایی عزاداران، مكانی هم برای جمع شدن و عزاداری زنان محلی است كه غذاهای نذری را شامل آش نذری ،حلوا و خرما میان عزارداران توزیع می كنند.
این بناها همه وقف سردار رشید و پاك كربلا حضرت ابوالفضل(ع) است و به نام ابوالفضلی در میان اهالی مشهورند و همه ساله در دهه محرم و روزهای سوگواری امام حسین(ع) محل برگزاری مراسم هستند
