هفت تن نام یكی از مكان‌های قدیمی شهر بابل است. در دهه‌های پیشین هفت تن جزو حومهٔ بابل به‌شمار می‌آمد؛ ولی اكنون در محدودهٔ شهر، در محله‌ای با همین نام (كه محلهٔ «علم‌دار» هم خوانده می‌شود) و در نزدیكی جادهٔ بابل به قائم‌شهر جای گرفته‌است. هفت تن هم یك مكان تفریحی و هم یك مكان زیارتی است. از صاحبان آرام‌گاه هفت تن اطلاعی در دست نیست؛ ولی گفته‌ای مشهور آن‌ها را به هفت پسر «وشتاسپ جلالی» نسبت می‌دهد. هم‌چنین برخی از مردم محلی این هفت گور را برای نوادگان موسی كاظم، امام هفتم شیعیان دوازده‌امامی می‌دانند.
بنای بقعهٔ قدیمی از آجر و متعلق به زمان قاجاریه بود. در میان بنای اصلی، هفت گور پهلوی یكدیگر است. بالای این گورها یك متر از سطح زمین بالاتر است و درازای آن نزدیك به هفت متر است. اشعاری بر دیوار شمالی بقعهٔ قدیمی دیده می‌شد. در كنار بنای اصلی، آرام‌گاه خانوادگی «فضل‌الله‌زاده» وجود دارد كه در گذشته بنا را بازسازی كرده بودند. سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۹ بیش از ۵۰۰ میلیون ریال، و در سال ۱۳۸۹ بیش از ۳۰۰ میلیون ریال برای بازسازی بنای هفت تن هزینه كرده‌است. این سازمان مدعی است كه در سال‌های ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ این بنا را بازسازی كرده و مداركی در اختیار دارد كه نشان از وجود طرح تكمیلی این بازسازی در سال ۱۳۹۰ دارد.در سال ۱۳۹۰ چند تن از هیئت امنای این مكان به طور شبانه و با بیل مكانیكی قصد تخریب بنای قدیمی و احداث بنای جدید را داشتند، ولی با ورود پلیس و سازمان میراث فرهنگی بابل از آن جلوگیری شد. با این كه هیئت امنای بنا با تحریك اهالی محلی، در برابر سازمان میراث فرهنگی مقاومت كردند، ولی این سازمان با تهیهٔ شكایت از هیئت امناء، آن‌ها را به دادگاه كشاند و از عملیات تخریب جلوگیری كرد. با این وجود، در این رخداد ۴۵ درصد از بنای قدیمی تخریب شد.
در سال ۱۳۹۲، با توجه به تخریب ۷۰ تا ۸۰ درصدی بنای قدیمی، سازمان میراث فرهنگی ایران مجوز تخریب بنای قدیمی و احداث بنای تازهٔ هفت تن را صادر كرد. برای ساخت بنای تازه، در كمیته برنامه‌ریزی شهرستان بابل «طرح جامع امامزاده هفت تن» تهیه شد و بیش از یك میلیارد ریال اعتبار برای آن در نظر گرفته شد. بانیان بازسازی، ویدئوهایی از این بازسازی را در اینترنت به اشتراك گذاشته‌اند.مردمان بابل به صورت خانوادگی برای گذراندن اوقات فراغت، هم‌چنین در شب‌های گرم تابستان و به ویژه در شب‌های تعطیل، برای گریز از گرما به آن‌جا می‌روند؛ عده‌ای هم در آن‌جا بیتونه می‌كنند. در گذشته كه دیدار پسر و دختر پیش از خواستگاری در جامعه پذیرفته‌شده نبود، خانواده‌های دو طرف قرار می‌گذاشتند تا در شب جمعه یا شب یك روز تعطیل، برای پیك‌نیك به «هفت تن» بروند تا پسر و دختر بتوانند همدیگر را پیش از خواستگاری ببینند.
هفت تن افزون بر جایی برای تفریح و استراحت، دارای امام‌زاده‌ای است كه هنوز از هویت آن آگاهی موثقی در دست نیست. هم‌چنین مشخص نیست كه نام هفت تن چگونه بر این مكان گذاشته شده‌است. گمان می‌رود كه شمارهٔ هفت به باور كهن مردم ایران به خوش‌شگونی این شماره مربوط باشد؛ ولی هیچ مدركی برای امامزاده بودن صاحب گورهای این مكان وجود ندارد.
منوچهر ستوده دربارهٔ هفت تن می‌نویسد:
«ظاهراً این محل، گورهای هفت پسر «ویشتاسپ جلالی» كه در جنگ با «میر كمال‌الدین بن میرقوام‌الدین» كشته شدند».
اما در كتاب «تاریخ طبرستان و رویان و مازندران» به نوشتهٔ ظهیرالدین مرعشی آمده‌است:
«… پسران كیا وشتاسف [وشتاسپ]… به دفعات هر هفت نفر را تیر برآمده، به قتل آمده بودند و یكان‌یكان را كیا وشتاسف برداشته، در خانه می‌نهاد و مجال دفن و غسل نداشت تا آن روزی كیای مذكور به نفس خود به گرد قلعه می‌گردید… ناگاه تیری از قضا به حلق او رسیده و او نیز بمرد و او را نیز نوكران برداشته، به مهمان‌خانه كه فرزندان كشته‌شده نهاده بودند، بردند و نهادند… عساكر نصرت آیین به قلعه درون رفتند و حضرت سید كمال‌الدین در درون قلعه اقدام فرمودند در درون قلعه اقدام فرمودند، چون منكوحه كیا وشتاسف كه هم‌شیرهٔ فخرالدین حسن بود، چنان دید، چادر در سر كشیده با دو نفر پسران خرد و دختر به مهمان‌خانه كه شوهر و فرزندان بزرگ كشته نهاده بودند، رفت و بنشست. چون سید [كمال‌الدین] در آن خانه قدم نهاد، عورت برخاست و گفت… چون از خانوادهٔ كرم و مرد سیدید، توقع كه اشارت فرمایید كه كشتگان كه در این خانه‌اند به این كرباس [كه از وجه حلال جمع كرده و در فلان بخچه بسته نهاده‌ام] دفن كنند… حضرت سید فرمودند كه خوش باشد… و فرمودند تا كیا وشتاسف را با فرزندان به همان كفن… دفن كردند».
بنابراین، «هفت تن» نمی‌تواند آرام‌گاه پسران وشتاسپ باشد. از سویی دیگر برخی از مردم محلی، بدون سندی موثق و قابل اطمینان، این هفت گور را برای نوادگان موسی كاظم، امام هفتم شیعه دوازده‌امامی می‌دانند. بنابراین همانند دیگر امام‌زادگان و مقبره‌های مقدس شیعه دوازده‌امامی، اسكناس‌های بسیاری به درون مقبرهٔ امامزاده به دست زائران ریخته می‌شود
