عصارخانه صالحی در فرخشهر نمونه ای است كه علی‌رغم منسوخ شدن شیوه‌های قدیمی روغن‌گیری، در همان شكل و فضا با وسایل برقی جدید به روغن‌گیری دانه‌های روغنی چون تخم آفتابگردان می‌پردازد همچنین بنای عصارخانه صالحی نیز هم از لحاظ معماری و هم موقعیت جغرافیایی قابل توجه است. سنگ عصاری نفیسی در عصارخانه صالحی قرار دارد كه نقوش زیبایی روی سنگ‌های كنده‌كاری شده وجود دارد، همچنین ابیات زیبایی با خطی خوش روی این سنگ‌ها حك شده كه تاریخ این اثر مربوط به سال۱۱۱۰ هجری قمری است. این سنگ تاریخی قبلا در عصارخانه‌ای در میدان میراصفهان قرار داشته كه به هنگام تخریب این عصارخانه، در سال ۱۳۱۱هجری قمری، این سنگ و برخی تجهیزات دیگر آن خریداری شده و به عصارخانه صالحی انتقال یافته است.
فَرُّخ‌شَهر، مركز بخش فرخشهر، یكی از شهرهای استان چهارمحال و بختیاری است كه در مسیر راه شهركرد-اصفهان قرار دارد و پس از شهركرد، بروجن و لردگان چهارمین شهر این استان از لحاظ جمعیتی است. دارای بخشداری و تعدادی روستا در مجموعه و حوزه مدیریت این شهر است. نام قدیم این شهر قهفرخ بوده‌است. گروهی بر این عقیده‌اند كه قهفرخ برگرفته از گردنه‌ای به نام رخ در حوالی این شهر است كه بعدها به فرخشهر تغییر نام یافت. به عبارتی قهفرخ معرب كهفرخ هست كه كهفرخ نیز مخفف كوه رخ می‌باشد. در دامنه شمالی گردنه رخ، كتیبه سنگی رخ قرار دارد كه در زمان شاه عباس دوم صفوی و به سال ۱۰۶۲ ه.ق در مسیر راه باستانی اصفهان – خوزستان كه از این مكان می‌گذشت، حك شده‌است. قالی و قالیچه‌های فرخشهر مشهورند. مردم این شهر به زبان پارسی صحبت می‌كنند.
در گذشته كارخانه‌هایی پیشرفته، كوچك با معماری‌های جالب و درخور توجه وجود داشته كه در بعد اقتصادی اهمیت بسزایی داشته‌اند و قالب این بناها امروزه به علت اینكه كاربری خود را دست داده‌اند، در حال ویرانی و فراموشی هستند در حالی كه می‌توان با حفظ و احیای این‌گونه بناها، هویت‌های فرهنگی- محلی آن منطقه را حفظ نمود همچنین این اقدام تلاشی برای جذب گردشگر است.
در حال حاضر تنها دو عصارخانه در فرخشهر باقی مانده كه یكی عصارخانه “رضوی” واقع در میدانگاه شهر است كه در سال ۱۲۵۶ هجری قمری تاسیس شده و دیگری عصارخانه “حاج حسین صالحی” است كه در كمربندی شهر به سمت اصفهان و در جوار مزار عارف بزرگ میرزا قربانعلی واقع شده است.
عصارخانه “صالحی” نیز دارای سه فضای اصلی است كه فضای میانی تیرپوش بوده و ارتفاع سقف هرچه به سمت شمال می‌رود، كوتاه‌تر می‌شود و دو تنه چنار ستبر ۱۲متری برای له‌كردن دانه‌ها در آن وجود دارد. در بخش شرقی، انبار، مواد اولیه و در بخش غربی فضای روغن‌كشی بوده است. سقف این دو بخش هر كدام سه گنبد دارد كه گنبد جنوبی، كوچك، گنبد میانی بزرگ و گنبد شمالی بزرگتر است.
