چاه‌های آب بردستان

چاه‌های آب بردستان مربوط به سده‌های میانه دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان دیر، بخش مركزی، شهر بردستان واقع شده است. چاه‌های آب بردستان در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۲۱۷۱ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است. به دلیل وجود چاه‌های آب بردستان در درون قبرستان اسلامی این زمین ها محل دفن و شستشو و سایر تشریفات مذهبی مربوط به مردگان پیش از دوره ی مسلمین بوده است و بعدها بر روی آن و یا اطراف آن اماكن قبرستان مسلمین به وجود امده است. چاه‌های آب بردستان تا قبل از ایجاد خط انتقال آب طرح محرم در سال ۱۳۷۱ ه.ش محل تامین آب آشامیدنی مردم بوده است و ارتفاع آن بسیار كم و در حدود دو متر و آب آن ها شیرین و استفاده از آن برای عموم آزاد بوده است ولی در حال حاضر استفاده ای از آن ها نمی شود.
بردستان شهری واقع در پنج كیلومتری مركز شهرستان دیر كه شاید قسمت عمده ای از شهرت آن بخاطر قدمت تاریخی و چشم اندازهای زیبای موجود در آن باشد.باید در نظر داشت این منطقه از نظر قدمت، ریشه ای طولانی دارد و همچنین مدت‌ها محل سكونت یهودیان بوده است و به عبارتی، پتانسیل بالایی در زمینه آثار تاریخی دارد.وقتی تاریخچه این منطقه را برسی می‌كنیم، متوجه می‌شویم كه این شهرستان پیشینه‌ای تا دوران سلوكیان و سامانیان دارد.آثار تاریخی بردستان، بی بی خاتون، اطراف شاه ابولقاسم، و…عموما منحصر به فرد هستند و در واقع هنر و زیبایی خاص خود را دارد؛ به عبارتی این آثار بیانگر قدمت منطقه و نشانگر جایگاه فرهنگی دیر در استان بوشهر است.مسجد جامع، قلعه، چاه‌های دوتا و برزو، گوری (محل نگهداری گندم)، خرابه‌های بردو، گمرك بابكان، آتشكده و…از جمله آثار تاریخی بردستان محسوب می‌شوند.
در حدود سیصد متری جنوب مسجد بردستان، در سمت جنوب غربی شهر بردستان دهانه سه حلقه چاه مستوی شكل وجود دارد كه دو تا از آن ها به هم چسبیده و به چاه دوتا معروف است و سومی كه با مقداری فاصله و در جنوب آن ها قرار گرفته به چاه برزو معروف است. در قسمت های پایین، چاه ها را در درون سنگ تراشیده اند و در قسمت های بالا آن را سنگ چین و طوقه بندی سنگی كرده و با ساروج پوشش داده اند.