در شمال شهر ورامین و قسمت شمالی قلعه ایرج ، بزرگترین قلعه خشتی جهان ،روستای یوسف رضا قرار دارد كه یكی از روستاهای سرسبز و آباد ورامین است كه به دلیل قرار گرفتن امامزاده یوسف رضا به این نام معروف شده است .بنای امامزاده یوسف رضا(ع) ورامین ، نمادی از هنر معماری اسلامی است كه این مكان شریف را به محلی مهم از نظر گردشگری تبدیل كرده است . روستای یوسف رضا از قدیمیترین روستاهای شمالی ورامین است ، روستایی آباد و سرسبز كه نام عارف بزرگ نیمه دوم قرن سوم را به خود گرفته است .
نام قدیمی روستای یوسف رضا كه اغلب ساكنان آن به كار كشاورزی ، دامپروری و مرغداری مشغول می باشند حصارنیاز بوده است. مقبره امامزاده یوسف رضا در وسط این روستا قرار گرفته و بنای زیبای آن خودنمایی میكند . نمای خارجی بنا از آجر ساخته شده و فیروزه‌ای است، گنبد به صورت مخروطی هشت ضلعی ساخته شده كه ضلع شرقی به وسیله پنجره‌ای دسترسی به فضای بین دو گنبد میسر می‌شود. این گنبد مانند گنبد سیدعلاالدین رازی(برج آرامگاهی علاء الدوله) است كه در مركز شهر ورامین واقع شده است .
در قسمت بالای در، طرح لاجورد با رنگ‌های طبیعی وجود دارد . نمای داخلی در اضلاع مختلف و گنبد دارای تزیینات گچبری می‌باشد. سكوی مقبره به وسیله كاشی‌های فیروزه‌ای، لاجوردی و سفید تزیین شده است و پشت عمارت طرح خانقاه است. گچبری داخل حرم از لحاظ تركیب رنگها ،تزیین و زیبایی و ظرافت ،كم نظیر است و ستاره هایی در آن تعبیه شده است . ارتفاع گنبد از كف حرم حدود ۱۱ متر و سطح داخل حرم و گنبد تماما سفید كاری شده است .
در مورد قدمت بنای این مقبره تاریخ دقیقی وجود ندارد ولی احتمال می‌رود در قرن ۷ هجری ساخته شده باشد. از صحن ساختمان یوسف رضا برای دفن اموات روستای قشلاق یوسف‌رضا و چند روستای اطراف استفاده می‌شود. تاریخ سنگ بعضی از قبور به حدود دویست سال قبل می‌رسد و حتی بر روی بعضی از سنگ‌ها آثار اشیایی همچون شانه و بعضی وسایل دیگر كه حك شده مشاهده می‌شود. در نزدیكی این امامزاده درخت كهنسالی بوده كه اهالی اعتقاد داشتند اگر كودكانی كه مبتلا به مرض سیاه‌سرفه و بعضی از بیماری‌های دیگر هستند، در اطراف این درخت رفت‌و‌آمد كنند، بیماری آن‌ها بهبود می‌یابد.
وسط حیاط، یك حوض است كه چهار طرف آن چاه‌هایی قرار داشته است . ایوان بقعه با مساحت حدود ۳۶ متر مربع با طاق ضربی و گنبدی دوپوش ،آجری و مخروطی شكل است . این بقعه در فهرست بناهای تاریخی میراث فرهنگی استان تهران به ثبت رسیده و در سال ۱۳۸۲ مورد مرمت و باز سازی قرار گرفته است .
