مسجد جامع جورشر لشت نشاء مربوط به دوره قاجار است و در رشت، مركز شهر لشت نشاء واقع شده است. مسجد جامع جورشر لشت نشاء در تاریخ ۱۲ آذر ۱۳۷۵ با شمارهٔ ثبت ۱۷۸۵ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. مسجد جامع جورشر لشت نشاء در جورشر لشت نشا واقع شده و بانیان آن « محمدخان » و « میر اسماعیل » در دوره قاجار بوده اند. بر اساس كتیبه موجود ، مسجد جامع جورشر لشت نشاء در سال ۱۳۱۸ هـ . ق مرمت شده است. لَشتِ نِشا (به گیلكی: لٚشتˇنشاٰ) یكی از شهرهای استان گیلان در شمال ایران است. این منطقه به عنوان «بهشت گمشده گیلان» شناخته می‌شود. این شهر با جمعیت ۱۰٬۶۲۲ نفر (برآورد ۱۳۹۰خ) در بخش لشت نشا شهرستان رشت قرار دارد. مساحت بخش لشت نشا ۱۶۲ كیلومتر مربع و مساحت مركز شهر لشت نشا ۵/۲۳ كیلومترمربع است. بخش لشت نشا یكی از بخشهای حاصلخیز شهرستان رشت می‌باشد كه ارتفاع آن از دریا ۱۸-الی متر است. لشت نشا در ۲۵ كیلومتری شمال شرقی رشت قرار دارد. مردم لشت نشا گیلك هستند و به زبان گیلكی با لهجه بیه‌پس سخن می‌گویند. سرزمین لشت نشا از مناطق قدیمی گیلان است كه سابقهٔ تاریخی آن را بنا به آثار باستانی خرابه‌های موجود در آن به قبل از اسلام می‌رسانند. لشت نشا از نظر موقعیت جغرافیایی در منطقه بیه پس، یعنی در غرب گیلان (غرب سفیدرود)، قرار دارد، جزء اولین مناطقی بود كه مذهب شیعه زیدی را پذیرفت و به همین علت بیش از دیگر مناطق صحنهٔ درگیری‌ها و پیكارهای خونبار و خونین بود. مسجد جامع جورشر دارای پلان مستطیل شكل و چهار ستون چوبی در داخل شبستان ، دردو طبقه است. طبقه اول مخصوص مردان و طبقه بالا مربوط به زنان است. كاشی كاری ازاره ، هفت رنگ با نوشته های آیات قرانی به خط ثلث است. سنگ مرمر كنار محراب دارای ۶ بیت شعر به تاریخ ۱۲۰۶ هـ . ق است. اُرسی ( پنجره هایی كه در آنها با بالا و پایین رفتن باز و بسته می شد) های قدیمی با شیشه های رنگارنگ و دستك حاشیه طبقه بالا ، جالب توجه است