قصر ابونصر شیراز یا تخت مادر سلیمان به صورت بقایای بناها و یك حصار سنگی، دیوارهای آجری، ساختمان‌های خشتی و آستانه‌های سنگی فرو افتاده در شش كیلومتری شرق شیراز، بر بالای یك تپه بقایای بناها و یك حصار سنگی، دیوارهای آجری، ساختمان‌های خشتی و آستانه‌های سنگی فرو افتاده دیده می‌شوند. در آن جا تعدادی نقش برجسته از نوع نقوش تخت جمشید نیز وجود دارند. از نقش برجسته‌ها و آستانه‌های سنگی عهد هخامنشی فقط یك آستانه بر پا مانده و نقش خدمتگزاری كه ظرفی در دست دارد بر دیواره‌های آن حجاری شده است.به عقیده برخی دانشمندان، قطعات مزبور را از تخت جمشید به این محل آورده و مورد استفاده مجدد قرار داده‌اند. در سال‌های ۱۳-۱۳۱۱ شمسی هیأت علمی موزه « متروپولیتن » نیویورك كاوش‌های علمی در آنجا انجام داد و نمونه‌های سفال و قطعات ظروف سنگی عهد هخامنشی را با سكه‌ها و آثاری دیگر از عهد سلوكی، اشكانی و ساسانی كشف كرد. معلوم شد كه در عهد اشكانیان بنایی محكم و محصور در آنجا احداث شده و در زمان ساسانیان هم مورد استفاده كامل بوده است.احتمالاً پیش از دوران اسلام چندین قلعه در حول و حوش محل كنونی شهر شیراز فعلی وجود داشته و قصر ابونصر شیراز یكی از این قلعه‌ها بوده است. نام قدیم قصر ابونصر، تخت سلیمان است و زیر همین نام، محوطه پایین و مجاور قصر ابونصر را به نام «دشت خضر» می‌‌خوانند و بقاعی هم در آنجا وجود دارندامروزه به محلی كه در نزدیكی این قصر هست و در گذشته معروف به قصرابونصر بوده، شهرك امام حسین (ع) (انتهای خیابان شریف‌آباد فعلی) می‌گویند.افرادی كه در این شهرك زندگی می‌كنند، از اهالی قدیم این بنای تاریخی هستند. در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ به شماره ۱۳ در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است.