آرامگاه شیخ یوسف سروستانی شیراز یكی از بقعه‌های تاریخی شهر سروستان درشهرستان سروستان و استان فارس می‌باشد. در این بنا بقعه«شیخ یوسف سروستانی» (وفات: ۶۸۰ هجری) و «محمد بن حسن‌علی البیظاوی» (وفات: ۷۱۰ هجری) قرار گرفته‌است.معماریبقعه شیخ یوسف سروستانی از چندین ستون سنگی و دو چهارتاقی تشكیل پیدا كرده‌است. این بنا به طرز زیبایی در وسط شهر سروستان قرار دارد. از لحاظ معماری به دوره ایلخانی بر می‌گردد و تزئینات بنا متأثر از تزئینات رایج آن دوران می‌باشد. در اقلیم پارس آمده است كه این بقعه كه محل زندگی و تدریس شیخ یوسف بن یعقوب بوده شامل دو چهار طاقی و چندین ستون سنگی و رومی‌هایی از سنگ‌تراش است. معماری این بنا مانند معماری بناهای ساسانی است و شیوه سنگ‌تراشی آن همانند خداینانه مسجد جامع عتیق شیراز است. در درجه اول اهمیت عنصر تزئین بنا حجاری است كه تزئینات عمده حجاری شامل كتیبه‌ها به خط كوفی، ثلث، نسخ و نقوش اسلیمی یعنی پیچ در پیچ می‌باشد. علاوه بر این عناصر تزئینی هنر كاشیكاری در این بنا به كار رفته كه متأسفانه امروز آثاری از این هنر در بنا موجود نیست. بنا به مدارك جزیی كه به دست آمده چنین استنباط می‌شود كه در طرفین گوشواره‌ها یعنی بخش‌های كوچكی شكل از كاشی‌های زرین فام یا نقوش گیاهی و كاشی‌های با لعاب فیروزه‌ای به شكل صلیب استفاده گردیده است.مقبرهدر این بنا، دو در ورودی به محل قبور وجود دارد. سر در ضلع شرقی از سنگ تراشیده است و دارای طاقی مقرنس كاری است. در ضلع شمالی بنا نیز بقایایی از پلكان مارپیچ وجود دارد. سر در غربی در ابتدا در بخش شمالی بنا بوده كه به دلیل حوادث طبیعی ویران شده و سپس به تشخیص معماران این سر درب را به جبهه غربی انتقال داده و به همان صورت و با همان مصالح بر پا داشته‌اند. سر در این عمارت با نگارش چند آیه از قرآن به خط ثلث بر روی كاشی كاری‌های معرق، مزین شده است. سر در جنوبی نیز كه بر محور اصلی ساختمان بنا شده و متعلق به سال ۷۱۴ هـ. ق است، از سنگ تراشیده ساخته شده است. این سر در دارای چندین كتیبه به خط نستعلیق می‌باشد كه یكی از آنها مربوط به عهد پادشاهی نادر شاه افشار می‌باشد. این بنا دارای دو گنبد است كه گنبد اصلی آن دارای دوازده ستون است كه از سنگ‌های طبیعی خوش‌تراش بنا شده است و دوازده ستون آن نیز از سنگ‌های یكپارچه ساخته شده است. قطر این گنبد ۶ متر است و یك بار مرمت شده اما بخش‌های پایینی و دوازده ستون آن هم چنان دست نخورده باقی‌مانده است. از لحاظ ایستایی بنا كل وزن ساختمان به طرز ظریف و ماهرانه‌ای بر روی دوازده ستون سنگی آهكی قرار گرفته و استاد كار وی استاد علی الفازی بوده است. گنبد دیگر این بنا كه گنبدی كوچك است، از سنگ‌های لاشه و آجر ساخته شده است. در ضلع شمالی گنبد دوازده ستون، دیواری قدیمی وجود داشته كه هم اینك دیوارهایی در دو طرف آن احداث شده است. آنگونه كه در منابع ذكر شده در بنای امروزی سه مرحله ساختمان تشخیص داده شده است: ۱- قسمتی از دیوار قدیمی كه در طرح چهار خانه است و در شمال گنبد دوازده ستون واقع است كه از مرحله اول بجا مانده است. ۲- در دو طرف این دیوار در مرحله دوم با مرحله اصلی ساختمان دیوارهای كشیده‌اند. در این مرحله ساختمان گنبددار كوچك‌تر تغییراتی جزئی از جمله اضافه كردن چند پایه و ستون بوجود آمده است. ۳- در این مرحله در ساختمان منضمات نسبتاً جدیدی در بنای گنبددار كوچك‌تر و منضماتی بر ساختمان دروازه شرقی ایجاد گردیده است و در گوشه شمالی بنا بقایای از یك پلكان دوّار دیده می‌شود كه احتمالاً متعلق به مناره‌ای بوده است. ساختمان گنبددار بزرگ از سنگ‌های طبیعی خوش‌تراش بنا شده و ستون‌ها از سنگ‌های یك تكه ساخته شده است و ساختمان گنبددار كوچك از سنگ‌های لاشه و آجر ساخته شده است. در وسط چهار طاق اصلی، سنگ قبری مربوط به شیخ یوسف قرار دارد كه بر روی آن نگاشته شده است: «توفی الشیخ یوسف بن یعقوب السروستانی سنه اثنین و ثمانین بعد ستمائه» و در پایان نیز تاریخ ۶۸۰ هجری ذكر شده است. سنگ قبر دیگری متصل به بقعه شیخ است كه بر روی آن نام محمد بن حسن علی البیضاوی مورخ ۱۱ رمضان ۷۱۰ هجری نگاشته شده است. بر سر در جنوبی نام استاد علی بن حسین علی الفازی و تاریخ محرم ۶۸۰ هجری مرقوم شده است. تاریخ سر در جنوبی ۷۱۴ ذكر شده و پایین آن روی لوحه سنگی به غرس درخت سروی در سال ۷۳۱ در صحن بقعه اشاره شده است.دیدگاه پژوهشگرانمادام دیولافوا نیز در سفرنامه خویش دربارهٔ مقبره شیخ یوسف آورده است كه «در این بقعه تغییراتی حاصل شده و وسعت حیاط آن هم افزایش یافته است یك قسمت از بنا با سنگ ساخته شده است كه در تالار مقبره هم ستون‌های سنگی دیده می‌شود. هزاره‌ها هم از كاشی‌های پوشیده شده كه انعكاس فلزی دارند و از ستاره‌های مینایی فیروزه‌ای صلیب مانند قشنگ و خوش‌نما هستند ولی اگر ستاره‌های كاشی را با هم مقایسه كنیم پیداست كه مینایی فلزی رنگ آنها گاهی زیاد و گاهی كمتر حرارت دیده است و كاشی‌های خوب آن هم به قشنگی كاشی‌های مینایی مسجد كاشان یا ورامین نیستند و واضح است كه در موقع انحطاط این صنعت ساخته شده‌اند.»اهمیت تاریخیمزارشیخ یوسف سروستانی، مربوط به سدهٔ ۷ ه.ق است و در میدان اصلی شهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۱۷ با شمارهٔ ثبت ۳۱۸ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.