در امتداد مرز ایران و افغانستان رشته كوه هایی واقع شده است كه از شمال به كوه های خراسان و از جنوب به كوههای بلوچستان می پیوندند .این كوه ها را كوه های شرقی ایران می نامند . در شمال این ناحیه كوه های قائن قرار دارند كه در امتداد شمال غربی هامون های سیستان است . در جنوب قائن رشته كم ارتفاع پلنگان آب پخش كن هامون سیستان ( در مشرق ) و دشت كویر (در مغرب ) است . در جنوب آن كوه های یكسره سرحد , با قله آتشفشانی قدیمی واقع شده است .
كوهستانهای شرق ایران یكی از خشك ترین نواحی ایران محسوب می شود .
كمی مقدار بارندگی كه عموما كمتر از ۱۰۰ میلیمتر است در فصل تابستان موجب وضع بیابانی و خشكی آن می شود . جنوبی ترین كوه ها را فراكوه از حوالی شهر تربت حیدریه آغاز شده , به جنوب شرق تا ۲۰۰ كیلومتر پیش می رود . ارتفاع متوسط آن ۱۷۰۰ تا ۲۰۰۰ متر است و در مشرق به تدریح به نواحی و دره های كویری هریرود و هامون خواف تبدیل می شود . مابین رشته های انتهایی جنوبی كوه های جام و رشته كوههای كوه ارزنه و فراكوه دره باخزر واقع شده كه ساختمان آن مختلف است و دارای اشكوب های ضخیم سرخ رنگی است كه در آن ورقه های نمك و سنگ گچ دیدنیه می شود .
رشته كوه قائن در كوه كلات به ارتفاع ۲۸۵۰ متر می رسد ولی نقاط دیگر آن ۱۸۰۰تا ۲۰۰۰ متر ارتفاع دارد . از رشته كوه كلات به طرف جنوب شرقی , چندین رشته جدا می شود , كه از هامون سیستان شروعغ شده اند . كمی ارتفاع و قلت بارندگی موجب خشكی كوههای قائن شده است . ارتفاعات سرحد در جنوب پلنگان و مابین شاخه های شرقی و غربی آن قرار دارد و در مغرب به واسطه رشته های كوچكی از كوه شاهسواران جدا می شود . در یكی از این تیغه ها قله آتشفشانی قدیمی یزمان (۳۴۸۹ متر ) قرار دارد . ارتفاع متوسط این فلات در حدود ۱۵۰۰ متر و تیغه های آن تا ۲۵۰۰ و ۳۰۰۰ متر می رسد .
كوه تفتان (۴۰۴۲متر ) تقریبا در وسط این فلات قرار گرفته و مخروطی عظیم است كه در سه دامنه آن برف دیده می شود . در مغرب كوه تفتان , چندین قله آتشفشانی دیگر واقع است چون این كوه ها در میان صحراهای وسیع قرار گرفته اند رطوبت كافی دارند و مناظر آنها آلپی و نسبتا پوشیده از نباتات زیاد هستند . قله های تفتان , هنوز هم آثار آتشفشانی دارد و گاهی ستونهای بخار از آن بالا می آید .
