روستای آغشت از توابع دهستان برغان می باشد و در بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ در ۴۶/۳۵ درجه عرض شمالی و ۵۷/۴۹ درجه طول شرقی واقع شده است. فاصله روستای آغشت تا مركز دهستان ۱۲ كیلومتر است. روستای اغشت به رودخانه «گلین رود»، از جنوب به روستا های «تكیه اغشت» و «باغبان كلاه» و از غرب و شمال غرب به روستاهای «آجین دوجین» و «ولیان» و از شرق به دره «سیبان دره» و دره «ورده» محدود می شود. با توجه به قرارگرفتن روستای آغشت در منطقه كوهستانی و شرایط آب و هوایی خاص منطقه، اقلیم روستا با زمستان های سرد و تابستان های معتدل به صورت كوهستانی معتدل می باشد. اغشت دارای آب و هوای نیمه خشك داخلی است كه نوعی آب و هوای مدیترانه ای است. منطقه ای است ییلاقی با مناظر بسیار زیبا كه با این مشخصات سبب مهاجرت و مهاحرت های فصلی افراد از شهرهای اطراف مانند تهران و كرج شده است.
سابقه سكونت در روستای آغشت به چند دهه قبل باز می گردد. نام اغشت تجزیه می شود به «او» یعنی آب و «غش» یعنی غلتیدن و انباشته شدن. به عبارت دیگر اغشت یعنی مكانی كه آب زیادی دارد. با توجه به قرار گیری روستا در بین ارتفاعات و دامنه های آن، زمین های كشاورزی اش عمدتا باغ های میوه هستند. منابع طبیعی روستا شامل زمین زراعی، رودخانه ها، منابع آب و باغ ها حدود ۱۰۰ هكتار است.
گونه های غالب گیاهی روستای آغشت «گون» و «رگ» است. محصولات زراعی حاصله از باغ ها تنها كفاف خانواده ها را می دهد در صورتی كه محصول حاصله زیاد باشد در میدان اصلی روستا به فروش می رسد. طبق اطلاعات ایستگاه هواشناسی كرج، كمترین میزان متوسط ماهانه درجه حرارت ثبت شده اغشت ۹ درجه سانتیگراد و حداكثر مطلق درجه حرارت ثبت شده آن ۴۲ درجه و در تیرماه حداقل آن ۱۱ درجه است. مقدار بارندگی سالانه آن ۶/۳۱۷ و ۳۱۵ میلی متر است. بیشترین مقدار بارندگی ماهانه ثبت شده ۱۲۷ و ۳/۱۳۴ میلی متر در اسفندماه، كمترین مقدار هم به ترتیب۷/۲ و ۲/۱ میلیمتر در شهریور ماه می باشد.
براساس اظهارات اهالی و اعضا شورای اسلامی سابقه استقرار اغشت به بیش از اسلام بر می گردد و ساكنین اولیه آن «گبرها» بوده اند و موجبات توسعه كالبدی آن را فراهم نموده اند. به طور خلاصه می توان گفت سابقه استقرار روستا به بیش از ۱۰۰۰ سال قبل باز می گردد. جمعیت این روستا در سال ۱۳۳۰ خورشیدی ۳۰۰ نفر بوده كه با گذشت زمان در سال ۱۳۷۵ به ۲۳۶ نفر كاهش یافته است. یكی از دلایل سكونت در این روستا آب فراوان می باشد.
روستا طی دو مرحله ساخته شده است:الف) مرحله اول تا سال ۱۳۵۰؛ ب) مرحله دوم از سال ۱۳۵۰ تاكنون. هسته و منطقه اولیه روستا اطراف هسته مركزی بافت كالبدی واقع شده است. این هسته با بافت متراكم شكل گرفته و تا سال ۱۳۵۰ خورشیدی در چهار جهت روستا و عمدتا به شمال و جنوب توسعه یافته است. در این مرحله بافت روستا از شمال به استخر از جنوب به باغات از غرب به ارتفاعات و از شرق به دره موجود امتداد یافته است. مرحله دوم از سال ۱۳۵۰ خورسیدی آغاز شده و در جهت شمال و غرب روستا اتفاق افتاده است. عامل اصلی این امر وجود آب شرب كافی و اراضی نسبتا هموار و مناسب برای ساخت و ساز است و عدم وجود آب شرب در شرق مانع ساخت و ساز و پیشرفت شده است.
