دامنه‌های البرز، نگین‌های سبز بی شماری در خود نهان كرده كه سفر به هریك با تجربه‌ای به یاد ماندنی به همراه دارد، در این میان اما، سفر به روستای نوا و دشت آزو با چشم‌اندازهای بی نظیر از دامنه‌های سر سبز و قله پر صلابت دماوند، همراه با تنفس هوای پاك و سبك كوهستانی حكایت دیگری دارد.
بر دامنه‌های رشته كوه البرز و در نزدیكی قله با شكوه دماوند، دهكده‌ای زیبا و پر از طراوت آرام گرفته است. نوا روستایی ست با آب و هوای سبك و پاك كوهستانی؛ پر است از چشمه سارهایی كه از دل آن‌ها آبی زلال و خنك جاریست. تنفس هوا در آزو دره و روستای نوا و تماشای هیبت تمام قد دماوند، این اسطوره‌ی همیشه پابرجا، چنان فرح بخش است كه گویی پا از زمین بیرون گذاشته و نسیم بهشتی را استشمام می‌كنید. خنك، با طراوت و بی بدیل، آزو با گل بته‌های زرد رنگ و لاله‌های كوهی‌اش، اوج هنرمایی نقاش طبیعت و منظره ایست كه روح و تن را به وجد می‌آورد و دل را نشاطی نو می‌بخشد.
روستای نوا كه از توابع شهرستان لاریجان است، در ۸۵ كیلومتری آمل قرار دارد و با تهران كم و بیش ۲ ساعت و نیم فاصله دارد. این روستا با زیبایی كم نظیر و مردم محجوب و دوست داشتنی‌اش یكی از برترین مقصدهای گردشگری روستایی در استان مازندران بوده و با آسمان صاف و لاجوردی‌اش، یكی از پنجاه رصدگاه برتر در ایران محسوب می‌شود و محل مناسبی برای برگزاری تورهای آسمان نگری یا آستروتوریسم است. اغلب اهالی این دهكده‌ی ییلاقی در آمل برای خود كسب و كاری دارند و فصل‌های سرد سال را در آمل روزگار می‌گذرانند.
طبیعت اطراف روستای نوا
با حدود ۴۵ دقیقه پیاده روی سبك از روستای نوا در حاشیه رودخانه، به دشت سرسبز و آرام آزو می‌رسید. آزو دشتی ست بر فراز ابرها با پوشش مرتعی؛ و پر است از عطر گل‌ها و گیاهان، كه آدمی را مدهوش زیبایی بی پایان خود می‌كند و لذت قدم زدن در آن انتهایی ندارد. این دشت بی شك بهترین چشم انداز قله دماوند را پیش رویتان می‌گشاید. چشم اندازی نفس گیر كه تماشای آن هر گردشگر و طبیعت گردی را مبهوت خویش می‌كند.
در نزدیكی روستای نوا و دشت آزو، قله‌ای به نام پاشوره با ارتفاع حدوداً ۳۹۰۰ متر از سطح دریا وجود دارد كه اگر اهل كوهنوردی باشید می‌توانید با صعود به این قله (با رعایت تمام نكات لازم) سفر خود به این منطقه زیبا را به كمال برسانید. علت نام‌گذاری قله پاشوره به دلیل نوع سنگ‌هایی است كه روی منطقه قله، وجود دارد. یعنی همان سنگ پا كه به‌وفور در ابعاد مختلف روی قله وجود دارد و بسیار سبك هستند و منشأ آتشفشانی دارند. پاشوره از مجموعه قلل البرز شرقی حد فاصل ده نوا در شمال و ده لاسم در جنوب است. شمال این خط الراس مشرف به بام ایران دماوند و تماماً پوشیده از دیواره و تیغه‌های وحشی است. در جنوب نیز ناظر بر خط الراس عظیم دوبرار بوده با شیب‌های ملایم‌تری به دشت لاسم می‌رسد. سر سبزی و طراوت دشت آزو در جنوب نوا و در دامنه‌های پاشوره خیره كننده و زبانزد همگان است.
سنگ قله پاشوره
این قله هر سال كوهنوردان بسیاری را به سوی خود و چشم انداز زیبایش می‌كشاند. در طول مسیر صعود، با هر گامی كه بر می‌دارید چشم اندازتان به دشت آزو، روستای نوا و قله دماوند، زیبا و زیباتر می‌شود. البته صعود به این قله یك كوهنوردی تمام عیار است و به كمپینگ نیاز خواهید داشت. برای صعود به قله پاشوره چیزی در حدود ۸ ساعت كوهپیمایی پیش رو دارید.
و اما آسمان، آسمان شب در دشت آزو و روستای نوا غوغای ستارگان است. انگار كه بر بوم سیاه آسمان شب، نور پاشیده‌اند. كهكشان راه شیری و ستاره‌های دنباله داری كه هوس ماندن ندارند، آدمی را به عمق هستی پیوند می‌زنند.
مسیر دسترسی به روستای نوا
از تهران به سمت رود هن حركت كرده و جاده هراز را در پیش بگیرید. پس از امامزاده هاشم و پلور به آب اسك می‌رسید. در حدود ۵ كیلومتر جلوتر تابلوی رینه را در سمت چپ خود می‌بینید. كمی بعد از این تابلو و جلوتر از رستوران سالاری یك خروجی در سمت راست شما قرار دارد كه به سمت نوا می‌رود. در مسیر به چهار تا سه راهی بر می‌خورید. از سه راهی اول و دوم كه به روستای كندلو می‌روند عبور كرده و مسیر روستای گیلاس را در پیش بگیرید. پس از روستای گیلاس یك سه راهی وجود دارد كه می‌بایست در آن به سمت راست بپیچید. سه راهی بعدی را به سمت چپ بپیچید. با ادامه مسیر به روستای نوا می‌رسید كه در امتداد آزو دره واقع شده است.
بهترین زمان برای سفر به دشت آزو
هوای دلپذیر و طبیعت سر سبز و چشم‌اندازهای بی نظیر دشت آزو از اواسط اردیبهشت تا نیمه‌های آبان حكایت دیگری دارد.
