این كار روشی برای نگهداری گوشت بوده است . اینك نیز این روش متداول است . ماحصل این نوع نگهداری هم به تنهایی قابل خوردن است و هم به عنوان گوشت استانبلی بلوچی . معمولاً اواسط پاییز و با رو به سرما گذاشتن هوا گوسفندان را پروار كرده و از یكسو برای گرفتن روغن حیوانی و از سوی دیگر برای تهیه گوشت از آن استفاده می كردند . گرچه اینك نیروی برق و دستگاه های خنك كننده از قبیل یخچال به زندگی همه وارد شده است اما همچنان این كار انجام می گیرد . البته زمان دیگری نیز هست كه بلوچ ها برای تهیه تباهگ دست به كار می شوند و آن زمان «عید قربان» است كه گوشت قربانی فراوان می شود . در این روش پودر انار و نمك را به گوشت اضافه می كردند و ماحصل آن را بعد از اندكی كه نور آفتاب برآن می تابید درون مشك ریخته و می بستند . این گوشت بعد از مدتی قابل خوردن بود
طرز تهیه:
روش پخت آن بسیارآسان است گوشت خشك شده را به مدت نیم ساعت همراه نمك و فلفل با آب می جوشانند سپس از آب آن برای تهیه برنج استفاده میكنند كه بسیار طعم دار است گوشت را از آب جدا نموده و با روغن سرخ مینمایند البته بعضی ها سرخ نشده را ترجیح میدهند چون اعتقاد دارند كه روغن طعم آن را از بین میبرد.
روش دیگر تهیه آن چنین است كه بعد از به جوش آمدن گوشت (تباهگ) برنج به آن اضافه میكنند تا بصورت استانبولی در آید. به هموطنان عزیزم توصیه میكنم جهت استفاده از این غذا حتما سفری به بلوچستان داشته باشند تا طعم واقعی تباهگ را بچشند.
