محمودآباد نام شهری ساحلی در مجاورت دریای خزر است. این شهر مركز شهرستان محمودآباد است. اقتصاد این شهر برپایه گردشگری، ماهیگیری و كشاورزی استوار است. شالوده شهر در دوره ناصرالدین‌شاه پایه‌گذاری شده و در دوره رضا شاه بیشترین توسعه را یافته‌است. محمودآباد در قدیم بندرگاه آمل بوده است.
موقعیت
محمودآباد بر سر جاده ساحلی و در مجاورت دریای خزر قرار دارد. همچنین جاده محمودآباد-آمل ارتباط آن را با جاده هراز برقرار می‌كند. مهمترین شهرهای اطراف آن، نور در غرب، آمل در جنوب و فریدون‌كنار و بابلسر در شرق می‌باشد.
جمعیت
بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسكن ایران، جمعیت شهر محمودآباد در سال ۱۳۷۵ خورشیدی، ۱۹۸۸۳ نفر بوده كه در سال ۱۳۸۵ به ۲۷۵۶۱ نفر رسیده‌است.
تاریخچه
شهر فعلی محمودآباد از قدمت تاریخی زیادی برخوردار نیست. اگرچه تاریخ محمودآباد با روستای تاریخی اهلم در مجاورت آن یكی دانسته می‌شود. ولی تا دوره ناصرالدین‌شاه تنها اثر معماری مهم، راه ساحلی شاه عباسی و یك امامزاده بوده‌است. آغاز احداث بنای فعلی شهر محمودآباد به حاج محمدحسن‌خان اصفهانی (پدر محمدحسین امین‌الضرب) در دوره ناصرالدین‌شاه باز می‌گردد. او اقدام به ساخت مسجد، كاروانسرا(بعدها قلعه)، بندر، حمام، ساختمان تجاری، ابنیه مسكونی و همچنین راه‌آهن كوچكی از بندر تا دامنه‌های البرز در جنوب شهر نمود. راه‌آهن مزبور مدتی بعد با كارشكنی درباریان و به بهانه به خطر افتادن جان چارپایان منطقه برچیده شد.
از این دوره تا زمان رضا شاه، آبادانی شهر رو به خرابی گذاشت. در سال ۱۳۰۸ محمودآباد مجدداً مورد توجه قرار گرفت. نقشه شهر در آن اجرا شد. سه خیابان اصلی و چندین خیابان فرعی در آن احداث گردید. تا این زمان از ساختمان‌های دوره ناصری هیج اثری باقی نمانده بود. در عوض كارخانه شالیكوبی احداثی در آن مجدداً به زندگی در آن رونقی داد. اسكله جدید و جند انبار بزرگ در شهر احداث شد و این شهر به مركز صدور برنج و كنف به شوروی تبدیل گردید. خط آهن كوتاهی، كارخانه شالیكوبی را به اسكله جدید متصل می‌نمود.
صادرات كالا از این بندر موجب نیاز به ساختمان گمرك گردید. پس از آن نیز پرورش كرم ابریشم رونق شهر را افزود. به همین منظور یك كارخانه پیله كشی نیز در مجاورت كارخانه شالیكوبی احداث گردید. ابریشم تولیدی به كارخانه ابریشم بافی چالوس ارسال می‌شد. توسعه محمودآباد، آن را به بخشی كوچك تبدیل كرد كه كارخانه برق، ادارات گوناگون از جمله اداره طرق و اداره املاك و همچنین ساخت منازل مسكونی جدید و نوساز را به دنبال داشت.
