درسجین روستایی از توابع بخش مركزی شهرستان ابهر در استان زنجان ایران است. روستای درسجین دارای آب و هوای كوهستانی بوده ارتفاع از سطح دریا ۱۶۸۰ است و در آن محصولاتی باغی مانند: انگور، بادام و گردو كشت می‌شود. از محصولات دیگر این دهستان می‌توان به كشت دیم گندم و جو نیز اشاره كرد.این دهستان به دلیل بافت قدیمی و داشتن شبكه پر پیچ و خم معابر در حال حاضر به عنوان یكی از چند روستای گردشگری استان زنجان انتخاب شده است و در حال حاضر سازمان میراث فرهنگی در حال این روستا می‌باشد.روستای «دَرسجین» از توابع شهرستان ابهر كه پیشنیه تاریخی آن به قبل از اسلام بازمی‌گردد، به دلیل دارا بودن ویژگی‌های شاخص معماری، گویش متفاوت مردمان آن و بهره‌مندی از موهبت‌های طبیعی به عنوان یكی از روستاهای دارای بافت با ارزش در كشور معرفی شده است.
پس از گذر از راه ها به فاصله ۱۵ كیلومتری از شهر ابهر به روستای زیبایی می‌رسیم كه از جنوب و جنوب غربی به كوه دربند و از شمال غربی به كوه خلف سار محدود می‌شود.بناهای كاهگلی روستا با ازاره‌های سنگی موجی از صفا و صمیمیت را در ذهن‌ها زنده می‌كند و درختانی كه قد علم كردند و از دیوارهای گلی سایه خود را روی كوچه‌های باریك گسترانند، به میهمانان خوش‌آمد می‌گویند.بافت قدیمی و داشتن شبكه پر پیچ و خم معابر، درسجین را در لیست روستاهای گردشگری استان زنجان قرار داده و شهریورماه امسال پروژه ملی بهسازی بافت با ارزش روستای درسجین به طور رسمی افتتاح شد.
هسته اولیه روستا در محدوده میانی آن شكل گرفته و وجود آب فراوان و خاك حاصلخیز سبب شكل‌گیری این روستا شده و با توجه به اینكه منطقه ابهر و نواحی اطراف ابهررود كه به زبان محلی ابهرچای نامیده می‌شود، از نخستین زیستگاه‌های انسانی در ایران محسوب می‌شود، روستای درسجین نیز از قدمت طولانی برخوردار است.به گفته علی‌اصغر شرفی، معاون گردشگری میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان زنجان این روستا از بخش‌های مختلفی مانند محله پایین، محله بالا، در قالا(قلعه)، پشت قالا، گول(در زبان محلی به محل جمع شدن آب می‌گویند) و میدان تشكیل شده است.
وجود محله‌های مختلف، میدان‌هایی كه محله‌های مختلف را از یكدیگر جدا كرده و مكانی برای تجمع و تعامل مردم است و خانه‌هایی كه پنجره‌های ایوان آنها رو به میدان باز می‌شود، نشان از قدمت معماری در این روستای تاریخی دارد.پس از گذر از محله‌های پر پیچ و خم می‌توان روی پیرنشین‌ها (سكوهایی كنار در ورودی خانه‌ها) و نیمكت‌های میدان نشست و نفسی تازه كرد و به تماشای بناهای قدیمی اطراف میدان پرداخت و به صدای روح‌نواز آبهای روان گوش سپرد.گلدان‌های روی طاقچه‌ها و دیوارهای خانه‌ها طراوت و شادابی را در ذهن‌ها زنده می‌كنند و بوی زندگی و نو شدن از آنها ساطع می‌شود و با قدم زدن روی سنگ‌فرش و عبور از كوچه‌ها می‌توان توأمان از موهبت‌های طبیعی و دست‌سازه‌های بشر لذت برد.
جمعیت روستای درسجین بر اساس سرشماری سال۹۰، تعداد ۱۵۰ خانوار با جمعیتی معادل ۴۷۳ نفر گزارش شده و ساكنان روستا از پنج طایفه اصلی و بزرگ دودانگه، قدیمی، عزیزخانی، طاهری و رجبی تشكیل یافته است.فرهنگ این روستا نشات گرفته از قوم بختیاری شیراز است كه در برخی موراد از جمله آداب و رسوم با روستاهای اطراف متمایز شده و تكلم اهالی به زبان بختیاری ویژگی منحصر به فردی برای این روستا در یك استان ترك زبان ایجاد كرده است.یكی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد روستا وجود چشمه، رودخانه و منابع زیر زمینی آب شیرین است كه سبب خنك بودن هوای روستا در تابستان می‌شود و پاییز و زمستان سرد و بهار معتدل وضعیت آب و هوایی حاكم در این روستا است.وجود چشمه و منابع آب دیگر شرایط را برای برای برداشت محصولاتی مانند انگور، بادام و گردو در این روستا فراهم كرده و از محصولات دیگر این دهستان می‌توان به كشت دیم گندم و جو اشاره كرد.بهسازی این روستا شرایط مناسبی را برای بازدید مسافران نوروزی فراهم كرده و به گفته شرفی مكانی به عنوان خانه گردشگر نیز آماده سازی شده است؛ در مجموع محیط این مكان تاریخی و گردشگری را باید از نزدیك دید و از آن لذت برد.
