چشمه عمارت یك بنای تاریخی و از جاهای دیدنی بهشهر است كه در فاصله ده دقیقه‌ای از مركز بهشهر واقع شده و علت نامگذاری آن، جوشیدن چشمه‌ای از دل زمین، در طبقه همكف این عمارت تاریخی است. نكته‌ای كه این بنا را برجسته كرده است، زیبایی ظاهر یا قدمت آن نیست، بلكه سیستم آبرسانی آن است كه بدون پمپ، آب را از چشمه بالا آورده و در نهری از ساختمان خارج می‌كرده است.
این باغ عظیم و باشكوه در استان مازندران در قسمت جنوب شرقی باغ‌تپه و باغ‌شاه در محوطه‌ای به طول حدود ۴۱۰ متر و به عرض حدود ۱۳۵ متر و فرم مستطیلی آن در جهت شیب زمین و به سمت شمال غربی، در زمان شاه عباس در بهشهر ساخته شده‌است.
در منتهیالیه جنوب شرقی باغ، كوشكی مربع به ابعاد ۲۲*۲۶ متر، در دو طبقه با تزیینات گچ‌بری و كاشی‌كاری واقع شده‌است. وسط این عمارت، چشمه‌ای از دل زمین می‌جوشید كه در چهار سمت توسط جوی‌هایی باغ را آبیاری می كرد.
در طبقه همكف چشمه طبیعی(مظهر آب) قرار گرفته، آب از این مظهر از ۴ طرف بنا خارج شده و به كانالی كه دور تا دور بنا وجود داشته، سرریز میشده است.
در گذشته به دلیل شیب زمین، سطح باغ تراسبندی شده و در امتداد محور اصلی آن، تعداد زیادی آبشارهای كوچك به وجود آمده بود، كه آب با عبور از هر یك از آنها به حوضچه بعدی وارد میشده و بجز حركت آب در محور اصلی جهت نمایش و زیبایی به مسیرهای فرعی جهت آبیاری باغها، مزارع و كشتزارهای خارج از باغ هدایت میشده است.
در امتداد محور اصلی باغ، ردیفی از درختان سرو كاشته شده بود، كه در حال حاضر اثری از درختان مذكور به چشم نمیخورد.
همچنین بخشهایی از محوطه باغ كه به صورت تراسبندی بود، به فضاهای مسكونی و قسمتی از آن به سازمان آب اختصاص دارد و تنها بخشی از بنای تخریب شده و قسمتی از دیوار باغ و ورودی در ضلع جنوب شرقی باقی مانده است. این باغ در سال ۱۳۵۲ به شماره ۹۴۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
