زیارتگاه حبیب بن موسی كاشان، در محله پشت‌مشهد این شهر قرار داشته و منسوب به حبیب بن موسی بن جعفر (ع) می‌باشد. با توجه به كتیبه‌ای موجود در دو لنگه در این بقعه مبارك با این مضمون “هذا الباب علی مشهد المقدس السطان حبیب بن موسی بن جعفر (ع)” این موضوع قابل تأیید است. به خاطر منسوب شدن امامزاده به دودمان صفویان، این زیارتگاه در زمان شاه عباس اول بسیار مورد توجه قرار گرفت. باید بگوییم كه این پادشاه صفوی و برخی از شاعران و عالمان نام‌آور و مشهور كاشان، همانند فرهانی كاشانی، خباز كاشانی و شكرریز كاشانی نیز در این مكان به خاك سپرده شده‌اند. تاریخ ساخت این مقبره، با توجه به محراب كوچك سفالی نگه‌داری شده در موزه ملی ایران، به قبل از قرون شش و هفت هجری قمری بازمی‌گردد. لازم به ذكر است كه از جزئیات ساخت بنای اولیه این زیارتگاه، اطلاعاتی موجود نمی‌باشد. در واقع، تنها اثر باقی مانده از قرن هفتم هجری در این مقبره، پوشش كاشی‌كاری‌های خشتی سرمه‌ای، كوكبی و محرابی شكل سطح مزار حبیب بن موسی(ع) بوده كه به موزه ملی ایران انتقال یافته است. این كاشی‌های زیبا و بی‌نظیر و محراب قدیمی بقعه، هنر دستان توانگر فردی از خاندان ابوطاهر كاشی، علی بن محمد بن طاهر می‌باشد. قدمت ضریح برنجی روی مرقد نیز به سال ۱۳۲۷ هجری شمسی بازمی‌گردد. بنای كنونی آرامگاه حبیب بن موسی، از صحن مستطیلی شكلی تشكیل شده كه رواق‌هایی از اتاق‌های كوچك و بزرگ در دو طبقه آن را احاطه كرده‌اند. به‌تدریج، بناهای اطراف صحن زیارتگاه نیز به ساختمان اولیه افزوده شده‌اند. ایوان بلندی نیز در جانب شمالی صحن مطهر اضافه شده كه سقف آن مقرنس‌كاری و دیوارهایش به طرز زیبایی نقاشی شده است. مقبره‌ای از زمان محمدشاه قاجار، در ضلع شمالی این امامزاده به چشم می‌خورد. در این مقبره، سید محمدتقی پشت‌مشهدی یكی از علمای فرهیخته شهر كاشان آرمیده است. نقاشی‌ها و تزیینات این مكان، واقعاٌ خیره‌كننده می‌باشد. همچنین، در ضلع شرقی این امامزاده، می‌توانید سری به بقعه فقیه مشهور اهل كاشان میر سیدعلی یثربی بزنید. این مرد بزرگ، در سال ۱۳۳۸ هجری شمسی دارفانی را وداع گفته‌اند. مدفن شاه عباس اول نیز در ضلع جنوبی صحن مطهر درون سردابی واقع در مسجدی زیبا نظر شما را به خود جلب می‌كند. باید بگوییم كه سنگ سیاه مزار این شاه صفوی از منطقه قفقاز آورده شده و بر روی آن به خط نسخ آقای محمد محلاتی آیه‌الكرسی حك شده است. دو قبر دیگر نیز در این سرداب وجود داشته كه مطابق با كتیبه روی دیوار با تاریخ ۱۰۰۱ یكی از آن‌ها متعلق به محمدبن طاهربن خواجه میر ولی نیشابوری واقف این مسجد می‌باشد.