قلعه مبارك آباد یا آق قلعه یا آق قلا كه در ۱۸ كیلومتری شمال گرگان واقع شده است به نام های اسپی دژ، دژ سفید، نیز معروف بوده است. ارتفاع قلعه در آغاز ساختمان ۶ متر بوده و به صورت دایره ای شكل بنا گردید، رودی كه قلعه مبارك آباد را به دو قسمت تقسیم می كند رود گرگان نام دارد كه توسط پلی بسیار محكم از آجر به هم مربوط می شود، این پل از بناهای دوران صفویه است و توسط شاه عباس درسال ۱۰۲۰ ه.ق در سفری كه به مازندران و استرآباد كرده بود بنا شد. آق قلعه در ابتدا محلی برای اسكان قاجارها بود، گویا در زمان قابوس وشمگیر اسپی دژ یعنی دژ سفید یا آق قلعه خوانده می شد. این قلعه در زمان شاه عباس مبارك آباد نامیده می شد. آق قلعه دری از چوب و آهن داشت كه ورود به قلعه را غیر ممكن می ساخت. بر روی در ورودی قلعه اطاقی وجود داشت كه در انتها دری داشت و به اطاق بزرگی منتهی می شد كه نگهبانان مشغول دیده بانی بودند. در دیوار های ضخیم قلعه سوراخ هایی تعبیه كردند كه نگهبانان از آن طریق به تیر اندازی می پرداختند. این قلعه بعد از آن كه رضاخان حكومت را در دست گرفت به پهلوی دژ تغییر نام داد. وقتی دژ عظیم قلعه گشوده می شد دایره ای نامنظم به نام هشتی پیدا بود كه برای یك دسته دیگر از مدافعان قلعه اختصاص داده بودند، از سمت چپ این هشتی پله های آجری مارپیچ دیده می شد كه برای بالا رفتن گذاشته شده و از همین طریق بود كه كوتوال، كه همان نگهبان قلعه است، نگهبانی می داد. در مواقع بحرانی و در اوقاتی كه خطر حمله احساس می شد كوتوال دژ با عده ای از تیراندازان ورزیده در اطاق سردر دژ موضع گرفته و مراقب اوضاع بودند. آق قلعه تا دوران ناصرالدین شاه یعنی تا سال های ۱۳۰۰ ه.ق آباد بوده و از این تاریخ به بعد به تدریج مهاجرت قاجارها به تهران آغاز می شود و آق قلعه كم كم به صورت دژی متروك و مخروبه در می آید و به جای آنها تركمن های آتابای ساكن می شوند. آق قلعه بعد از آنكه به دست تركمن ها افتاد و شهرنشینی آغاز شد نابود شده و تنها پلی آجری از آن دوران به جا مانده است و پس از پیروزی انقلاب اسلامی آق قلا نام گرفته است.