آوازدشتی از آوازها و متعلقات دستگاه شور است كه آنرا آواز چوپانی نیز نامیده اند. آواز دشتی به طور كلی دارای دو حوزه درآمد و اوج می باشد. كه متغییر بودن نت شاهد در دشتی از ویژگی های مهم این آواز تلقی می گردد. تنوع تحریر در آواز دشتی بسیار زیاد است به طوری كه بسیاری از تكنیك ها و مهارات های آوازی در اجرای گوشه ها مورد استفاده قرار می گیرد . آواز دشتی با اینكه غم انگیز و درناك است در عین حال بسیار لطیف و ظریف است. هر چند آواز دشتی امروز در بین مردم گیلان رواج یافته و گوشه هایی چون دیلمان و گیلكی متعلق به شمال ایران است اما اصل آواز دشتی متعلق به منطقه دشتی در جنوب كشور است. غم اندوه زمانه، ناله و شكوه های عاشقانه در بیانی ظریف از حالت حسی و پیامی آواز دشتی است. بیدگانی، دیلمان، چوپانی، غم انگیز، مثنوی، گیلكی، گوچه باغی و … از گوشه های زیبای آواز دشتی می باشند. بسیاری از تصنیف ها و آثار ماندگار موسیقی ایران را در آواز زیبای دشتی می شنویم و بسیاری از آهنگ سازان ساخته های خود را در این آواز تصنیف كرده اند. سرود ای ایران اثر استاد روح الله خالقی نمونه ای از این آثار ماندگار در آواز دشتی است.