منطقه عربخانه در جنوب بیرجند، كیلومتر ۱۳۰ جاده زاهدان و در شمال نهبندان است كه از شرق به كشور افغانستان و از غرب به كویر و از شمال به سربیشه و از جنوب به بخش شوسف منتهی مییشود و امروز از نظر تقسیمات كشوری از مناطق پر جمعیت بخش شوسف شهرستان نهبندان به شمار می رود.بر خلاف نویسندگان فرهنگ جغرافیایی، شمار آبادیی های آن از مرز چهارصد پارچه آبایی هم می گذرد و جمعیت آن نیز با وجود مهاجرت های بسیاری كه به شهرهایی چون تهران، مشهد، كرمان، بیرجند و… شده، باز هم چشمگیر است. پیشه اصلی مردم آن دیار، دامپروری و كشاورزی است كه به جهت نداشتن الگوی درست و خشكسالیی های پیاپی، سخت مورد تهدید قرار گرفته است. قالیی بافی و گلیم و پلاس و جاجیم از شمار هنرهای دستی محل بوده و عمده محصولات كشاورزی غلات است و میوه های متنوعی چون انار، زردآلو، انگور و…نیز به دست می آید.مقبره های متبرك امامزاده سیدعلی و سیدالحسین و شیخ صالح كه هر ساله زائران بسیاری دارند، در این منطقه است كه از این امامزاده ها، كرامات و بزرگواریی هایی صادر شده كه زبانزد اهل محل است.منطقه عربخانه از حیث منابع زیرزمینی دارای استعدادهای بالقوه و بالفعلی است كه متاسفانه از این قابلیتها تنها اندكی شناسایی شده و به بالفعل درآمده؛ از جمله اینها، معدن مس قلعه زری و چندین معدن منیزیم. امیدواریم در آینده نه چندان دور شاهد بالفعل شدن استعدادهای بالقوه باشیم.