روستای چهارمه با جمعیتی بالغ بر هزار نفر از توابع شهرستان دهدشت میباشد و در غرب دهدشت واقع شده است.همه ساكنان این روستا (سید) و از نوادگان امامزاده میرسالار(ع) هستند.روستای چهارمه با فاصله ۵كیلومتراز شهر دهدشت از نعمت آب و برق و گاز وتلفن برخوردار است.
مختصری از زندگانی پرخیر و بركت حضرت امامزاده احمدموسی میرسالار (ع)
با توجه به اینكه خلـفای عـباسی دائماً با اولاد حضرت عـلی بن ابیـطالب ( ع ) دشمـنی آشـكار داشتنـد بعـد از شهادت ثامن الائمه امام رضا (ع) امام هشتم شیعیان جهان امامزاده ها به همراهی محبان، مخلصان و شیعیان خود جهت مقابله با دشمنان خود و توسعه و گسترش مذهـب تشیع و ریشه كـن كـردن ظـلم و بیـدادگـری عـباسیان رو به سوی ایران نهادند و در مدت پانصدسال و اندی زمامداری و خلافت غاصبانه سلسله عباسیان ، در زمان های مختلف جنگ و جدال بین اهل بیت پیامبر ( ص ) و خلفای عباسی ادامه داشت .
سرانجام هر یك در محلی بدست دشمنان اسلام گرفتار و شهید شدند . اینك می پردازیم به توضیح انتساب طیبه حضرت احمد موسی میرسالار ( ع ) : سلاله و تبار جلیله اش به هفت واسطه به حضرت باب الحوائج امام موسی الكاظم (ع) منتهی می گردد كه اسامی خود و اجداد طاهرینش با ذكر نام و محل شهادت و مدفن هر كدام از این قرار است : احمد موسی میرسالار (ع) مدفون در وسط تنگ فارتك (فارتق) چاروسای كهگیلویه ابن جعفر مدفون در سردره رودشور چاروسـا ی كهگیـلویه ابن حیـدر كـرار مدفـون به بهبـهان ابن احمد مـدفـون در بیـن راه خرموج و اهرم ناحیه بـرازجان ابن محمـود سبزقبا مدفـون به دزفول ابن جعفـر مدفـون به ارض غری (نجف) ابن موسی ابوسبحه مدفـون در مقابر قریش در بغداد ابن ابراهیم الاصغـر ملقب به المـرتضی مدفون در مقابر قریش در بغداد ابن حضرت امام موسی الكاظم (ع) هستند .
شـرح حال آن بـزرگـوار آن است كه در زمان خـلافـت ابو احمد عـبـداللـه (المعتصم بالـله) حضـرت امامـزاده احمـدموسی میرسالار به اتفـاق پدر ، برادران ، پسران و جمعی از عموزاده های خود كه بالغ بر یكصـد نفر بودند از راه برازجان و كازرون پس از طی مسافت و عبور از كوه ها و رود خانه ها ، شهر ها و روستاها در بین راه به ناحیه استخر فارس وارد گردیده در این موقـع خلفـای عباسی كه در ایران حكومت داشتنـد به جاسوسان و والیان خود دستور تعقیب و دستگیری آل علی (ع) را صادر می كردند و این جاسوسان و والیان كه با لشكـریان خود جهت امنیت راه ها در دژهای مستحكـم و قلعه های جنگی در فـارس و خوزستـان ( از
چهل دژ قلعه سفید در جهرم و دژ قلعه سفید جاوید ممسنی و دژ چهل ارتفاع گچساران)متمركز می شدند ، هـنگام ورود كاروان امازاده ها به فارس در دشت مشهد مرغاب با جاسوسان عباسی برخورد نموده پس از كشت و كشتار زیاد چون عـده شان اندك بود در مقابل هجـوم دشمـن تاب مقـاومت نیاورده پـس از شهیـد شـدن چنـد تـن از كاروان امامزاده ها از طریق شیراز به ناحیه ممسنی رهسپار گشته در دشت رزم جاوید در دامنه كوه بهلوا با جاسوسان عباسی مبارزه كرده پس از جنگ و جدال فراوان كاروان امامزاده ها متواری گشته بعضی به كوه پایه های ترازو و نیك خانی و كوه دالـون در ناحیه ممسـنی پناهـنده و برخی نیز به كوه بالاسبـز فهـلیان فراری شدند . در این هنگام حضـرت امامزاده احمدموسی میرسالار و تنی چنـد از
همـراهان از طریـق ناحیـه رستـم و باشت بابوئی حركت كرده در دامنه كوه چین چین ( فعلاً به كوه خامی معروف است ) در صحرای دشت خـون برغون باشت با لشكر دشمن كه در تعقیب ایشان بوده هم نبرد و هم رزم گردیده در این برخورد ناگهانی چنـد نفر از همراهان آن حضرت به شهادت نائل و بقیه به اتفاق آن حضرت از راه گردنه رستمدار بابوئی به طرف شهـر دهدشـت حركت كرده در آن شهـر به خدمـت حضرت امامزادگان جابـر ، معصوم جلال ، سلطان ابراهیم ، سلطان مهدی شامیر علی نقی معروف به جد آقامیر ، شاهـزاده سلیمان ، شاهـزاده اسحاق ، شاهـزاده داود و شاه غالب شرفیاب شدند چون اهالی آن شهر به مذاهب مختلف معتقد بودند یكی از دشمنان آل علی ( ع ) به نام جید بن سعـیر ورود امامزاده را به جاسوسان و والیان مستقـر در دره كاوس كه اكنون قلعـه نادر نامیده می شود و دژ چهل ارتفاع شهر رویان گچساران اطلاع داده شبانه شهر دهدشت را محاصره نموده نبرد سختی به فرمانـدهی امامزاده معصوم جلال و شهـامت و شجـاعـت حضرت امامـزاده احمد موسی میرسالار به وقـوع پیـوست پس از سه شبانه روز نبرد و مصـاف دلیرانه فتح و پیروزی نصیب امامزاده ها شد و تمامی لشكـر دشمن تارو مار و متواری گردید. در این مصاف بود كه از طرف فرماندهی لشكر حضرت امامزاده معصـوم جلال لقـب امـیرسالاری به حضرت احمدموسی میرسالار اعـطاء گردید و آن حضرت به امیرسالاری ملـقب و معـروف گردید پس از مدت زمانی جاسوسان عباسی با لشكر افزون و بی شمار خود به شهر دهدشت حمله ور شده پس از جنگ و نبرد عده ای از امام زاده ها شهید شـدند در این موقـع حضرت احمد موسی میرسالار به اتفـاق پدر و پسـران ودو نفـر دلیر و شجاع خود به نام موسی كیا و عیسی كیا و خادم خویش به نام عبدال اغل از تركان آق قونیلوا كه به واسطه ی محبت و ایمان زاید الوصفی كه به ائمه ( ع ) داشتند و همواره در جنگ ها پشتوانه و ملازم آنها بـودند و چند تـن دیگر شبـانه از شهر دهـدشـت خارج و از راه گردنه مـلـه گـل به طـرف طیبـی سرحــدی و چهـارروسا رهسپار گردیده در دامنه تنگ فارتـق با جاسوسـان عباسـی كه بر سر راه آنهـا كمـین كرده بودند برخـورد نموده یك شبـانه روز در مقـابل آنها به جنگ پـرداخته و در برابر دشمن تاب مقابله را نداشته ناچار آن حضرت و دو نفر شجاع و دلیر خود به درون تنگ فارتق پناهنده و امامزاده جعفر و امامزاده شاغالب و بقیه همراهان به طرف دیشموك و آبلشكر چهارروسا متواری گشته و هر یك در مكانی به دست دشمنان گرفتار و شهید شدند حضرت احمدموسی میرسالار و همراهان در درون تنگ فارتق از سوز عطش و تشنگی بی تـاب گشته نیـزه خود را به زمیـن فـرو بـرد كه از كرامات ان حضرت آب صـاف و گـوارایـی از میـان كـوه
جوشیدن گرفت پس از رفع تشنگی خود و مركبـشان انـدكی به خواب رفته در عالم رؤیـا به خواب دید كه كوه بر سر آنها فرود آمده از خـواب بیـدار شد و رؤیای خـویش را برای همراهـان بیان فرمودند . در همیـن حـال مشاهده فرمودنـد كه در حلقـه دشمـن قرار گرفته اند پس از پایـداری و مقاومـت، دشمنان از هر جهـت به آنها حمله ور شده و سرانجام آن حضـرت و همراهـان در میان تنگ فارتق به دست سـواران كوفی به درجه رفیع شهادت اجدادی خود نائل شدند . پس از خروج لشكر دشمن از محل نبرد مؤمنین و مسلمین منطقه جسد مبارك آن حضرت و همراهان را در سه قبر جداگانه در محل شهادتشان در میان تنگ فارتق به خاك سپردند . مرقد مطهر آن حضرت توسط معماران بخارایی به امر میرزا الغ بیگ نوه ی امیر تیمور گوركانی ساخته شد و هنوز هم زیارتگاه عاشقان و محبان اهل بیت (ع) می باشد .
