نخستین اشاره به دژ گل خندان در كتاب تاریخ گیلان و دیلمستان به قلم سید ظهیرالدین مرعشی مربوط به سده ی ۹ هجری قمری (حدود ۶۰۰سال پیش ) آمده است . بر اساس این كتاب ملك كاووس از حكام محلی دوره ی تیموری پس از نافرمانی در برابر حكومت مركزی به این دژ پناه برد .
همچنین در كتاب حبیب السیر نوشته ی غیاث الدین ممد خواند میر چنین آمده است كه شاه اسماعیل صفوی برای سركوبی امیر حسین كیای چلاوی به این محل آمد و پس از تسخیر دژ آن را تخریب نمود و ساكنانش را از دم تیغ گذراند . ظاهرا پس از این رویداد دژ گل خندان هیچگاه اهمیت پیشین خود را باز نیافت .
پژوهش های باستان شناسی در دژ گل خندان از سال ۱۳۸۵ آغاز شد در نتیجه ی این پژوهش ها آثار و شواهدی از سكونت در این دژ از سده ی دوم هجری قمری تا اوایل دوره صفوی ( سده ۱۰ هجری قمری ) به دست آمده است .
دژ گل خندان در سال ۱۳۷۹ به شماره ۲۸۸۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است .
این قلعه در روستای تاریخی گلخندان ومربوط به قرن ۱۴ هجری قمری میباشد .این قلعه از نظر سوق الجیشی درمحل اتصال ۲رودخانه وبالای یك تپه ساخته شده است.درحال حاظر ساختمان داخلی قلعه ازبین رفنه وتنها دیواره های آن كه ارتفاع تقریبی آن به ۲۰متر نیز میرسد باقی مانده است.
منبع : شهرداری بومهن
