آینه ورزان نام روستایی است در ۶۰ كیلومتری شرق تهران. این روستای زیبا با طبیعتی بكر و به یاد ماندنی در شهرستان دماوند و از توابع آبسرد واقع شده است. روستای آیینه ورزان دماوند با ارتفاع نسبی عالی و دید ابدی در فاصله ی ۱۷ كیلومتری شهر دماوند واقع شده است.مردم محلی نام این روستا را ˈعین ورزانˈ می گویند.
این روستا به دو بخش بالا ده و پایین ده تقسیم شده وهر یك طبیعتی متفاوت دارد؛ در قسمت بالای آن كوه و آبشاری زیبا كه در دامنه ی قله ی ˈزرینه كوهˈ قرار دارد،چشم هر بیننده ای را خیره می كند و در قسمت پایینی، دشتی وسیع روح را نوازش می دهد،
گرچه برای رسیدن به آبشار باید تن به كوهنوردی داد.روستای آئینه ورزان با توجه به موقعیت جغرافیایی منطقه ای همچون آئینه ای روبروی روستای خوش آب وهوای ˈزانˈ واقع شده و همچنین پرآب بودن روستا و رونق كشاورزی در این منطقه سبب نامگذاری این روستا به آئینه ورزان شده است و تماشای این روستا از بالای كوه چشم اندازی زیبایی را در برابر بینندگان قرار می دهد.
قدمت این روستا به ۲۰۰۰ سال قبل می رسد و در بالای كوه مشرف به این روستا نیز بقایای یك آتشكده به چشم می خورد. منبت كاری در این روستا بسیار رواج دارد،بصورتی كه در كوچه های این روستا مغازه های بسیاری برای این منظور وجود دارد و
حتی صدای ضربه دست استادكاران به مغار و چوب به آسانی بگوش می رسد.
مهمترین بناهای تاریخی این روستای زیبا
– امامزاده عبدالله (ع)
– حمام تاریخی، قلعه نوذر و خانه های تاریخی است كه متأسفانه تنها یكی از آنها سالم مانده است.
یكی از بناهای زیبا و ارزشمند تاریخی- فرهنگی این روستا امامزاده عبدالله است،كه بصورت برج آرامگاهی هشت ضلعی و گنبد مخروطی است. معماری این بنا از سنگ، ملات و گچ و یادگاری از اواخر دوره ی مغول است. گرچه گنبد آن به دلیل ترمیم هم اینك چادری بر روی آن كشیده شده و نیاز دارد به منظور حفظ این بنای ارزشمند هر چه سریعتر ترمیم تا از نفوذ آب به داخل امامزاده و خرابی گنبد اقدام شود.
كاشی كاری های داخل بنا به شكل چهارگوش و كوكبی كه متعلق به دوران هشتم هجری و به سبك دوره ی مغول است.بر روی قبر امامزاده صندوق منبت كاری شده ای قرار دارد كه بر روی بیرونی آن كتیبه ای به خط نستعلیق وجود دارد كه حكایت از ساخت و نصب آن در دوره ی صفوی دارد.هم اینك در چوبی و با ارزش امامزاده در موزه دوران اسلامی نگهداری می شود.بنای امامزاده در جهت شمال – جنوب است و محراب در ضلع جنوبی آن قرار دارد،در جهت شرقی امامزاده بنایی به صورت كفش كن ونمازخانه كه مربوط به دوران صفویه است وجود دارد كه كاشی كاری آن به سبك مغولی و با كاشی های فیروزه ای رنگ تزیین شده است.
امامزاده عبدالله آیینه ورزان در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.در محوطه حیاط امامزاده درخت چناری دیده می شود كه قدمت عمر آن حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰سال است و خاطرات زیبایی را برای كهنسالان این روستا تداعی می كند و همه اهالی قدیم این روستا در روزهای تابستان از سایه سار آن بهره می برند.یكی ازپیرمردهای قدیمی این روستا كه حدود ۹۰ سال سن دارد.در باره مرمت و بازسازی گنبد امامزاده عبدالله (ع) گفت:همكاری اداره اوقاف وامور خیریه شهرستان دماوند دربازسازی هرچه سریع تر گنبد
امامزاده عبدالله با توجه به فرارسیدن فصل زمستان می تواند از تخریب سقف گنبد جلوگیری كند.
برای دیدن آبشار باید رود پر آب روستا رابه سمت شمال دنبال كنید كه در ارتفاعات بخش شمالی روستا است.بعد از گذشت از داخل روستا و خانه های مسكونی به كوهپایه می رسید كه شیبی ۴۵ درجه دارد.با گذشتن از كوهپایه در سمت چپتان یه جاده ی خاكی است كه ۳ كیلومتر طول دارد.بعد از عبور از جاده ی خاكی دوباره در مسیر رودخانه قرار خواهید گرفت كه بعد از نیم ساعت پیاده روی به اولین آبشار می رسید كه ۲۰ متر طول دارد.اكنون می توانید كمی استراحت كرده و از مناظر اطراف لذت برد.
در فاصله ی ده دقیقه ای آبشار در سمت شمال تنگه باریك دو متری وجود دارد. تنگه ای كه تنگه واشی را در ذهن ها تازه می كند.اگه هنوز سرحال هستید و خستگی راه بر شما غلبه نكرده می توانید مسیرتان را از میان آب ادامه داده و بعد از عبور از ارتفاعات به آبشار دوم برسید. آبشاری كوتاه كه از آبشار اول زیباتر خود نمایی میكند. این نكته را فراموش نكنید.اگر تا حالا كوهنوردی حرفه ای نكرده اید، باید بی خیال آبشار دوم شوید.چرا كه مسیر رسیدن به این آبشار خطرناك بوده و ممكن است دچار حادثه شوید.
بر بالای كوه بلندی كه بر روستا مشرف است قله ای تاریخی وجود دارد كه بومیان منطقه به آن قلعه نوذر شاه می گویند.
