مقبره درویش فخرالدین مربوط به سدهٔ ۹ هجری قمری است . و در شهرستان بابل ، شهر موزیرج واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۳۴۶ با شماره ثبت ۶۴۱ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا تاریخی و بلند در غرب شهر بابل و در شمال جاده اصلی آمل قرار دارد. پلان این بقعه از سه بخش؛ بدنه مدور، منطقه انتقالی هشت ضلعی و بام هشت ضلعی هرمی، شكل گرفته است.تزیینات بخش گیلویی بدنه بقعه عبارت است از تزیینات آجری برجسته و یك ردیف قرنیس سینه كفتری آجری، در میان هر دو قرنیس كاشی فیروزه‌ای رنگ نیم‌دایره كار كرده‌اند. منطقه انتقالی نیز در هر ضلع دارای مربع‌های فرو رفته مزین به كاشی است. بام هرمی شكل بنا از نوع دوپوش و پوشش داخلی بام گنبدی مدور است.در صحن بنا صندوق چوبی منبت قرار دارد و كتیبه‌های آن در ضلع شرقی، جنوبی و غربی مشتمل بر آیةالكرسی و صلوات كبیر است و كتیبهٔ جهت شمالی معرف نام متوفی، خادم و سازنده صندوق بدین شرح است: عمل استاد فخرالدین بن علی بن استاد نجار آملی المعروف رازی بامتثال درویش شمس‌الدین ولایت رحل سلطان المحققین مفخرالفقرا الصالحین درویش فخر دین حاجی طاب ثرا و جعل الجنة مثواه بن حسن حاجی فی تاریخ سنه ثلاث و ثلاثین و ثمانمائه الهجریه النبوی الكاتب الفقرا الحقیر خادم الفقرا و الصلحا الضعیف نظام بن علی جوبكلاه الطبری