نصراباد جرقویه، شهری در بخش مركزی جرقویه سفلی می باشد كه در جنوب شرقی شهر اصفهان قرار دارد. نصراباد جرقویه در ۷۰ كیلومتری اصفهان در جنوب رشته كوه كلاه قاضی واقع شده است . قریب به ۶۱۷۶ نفر (سرشماری ۱۳۹۰) سكنه دارد . اهالی آن به دو دسته اهالی بومی و عشایر تقسیم می شوند كه اكثریت جمعیت عشایر می باشند . دارای شهرداری ، بانك كشاورزی ، پست بانك ، مخابرات ، درمانگاه ، تعاونی روستایی و تعاونی عشایری می باشد . شغل غالب مردم كشاورزی و دامپروری می باشد.
شهر نصرآباد جرقویه تا دهه چهل شمسی روستایی پر رونق و آباد بوده است . قنات پر آبی داشته است كه از حوضه آبخیز دشت مهیار شهرضا سرچشمه می گرفته است . در سال های آخر دهه ۴۰ قنات می خشكد . بقایا و چاه های خشك قنات هنوز در اطراف شهر مشهود است . محصولات كشاورزی شهرشامل گندم و جو ، محصولات جالیزی (خربزه ، هندوانه ، طالبی و گرمك )و … می باشد . خربزه شیرینی در مزارع شهر حاصل می شود و سالیانه صد ها تن خربزه و محصولات جالیزی دیگر به بازارهای اصفهان و شهرضا عرضه می گردد. در دهه ۱۳۵۰ پس از خشك شدن قنات و بیكاری سكنه ، بسیاری از مردم روستا را ترك و به شهرهای اصفهان و تهران مهاجرت كردند . تقریبا روستا در حال خالی شدن از سكنه بود كه انقلاب ایران بوقوع پیوست. در سال ۱۳۵۷ مردم در فاصله دوران برزخ تغییر حكومت و عدم كنترل دولت مركزی ده ها حلقه چاه عمیق در بیابان های اطراف روستا حفر نمودند ( امری كه به دستور دولت وقت و نیز سازمان محیط زیست ممنوع بود ) و كشاورزی را رونق دادند . اما این كار باعث عمیق تر شدن سفره های آب زیر زمینی گردید و زارعان تقریبا هرساله بر عمق چاه ها افزودند . نتیجتاً سفره های آب زیر زمینی كه در عمق ۲۰ متری جریان داشت امروزه به عمق ۱۵۰ متری زمین رسیده است . بعدها با تثبیت دولت مركزی اداره آبیاری و وزارت كشاورزی و محیط زیست بتدریج مزارع احداثی را مدیریت نموده و با اخذ پول به صاحبان مزارع مجوز و پروانه دادند و برخی از مزارع هم اینك دارای سند ملكی صادره از سازمان ثبت املاك می باشد . وزارت جهاد كشاورزی اینك بر مزارع نظارت می نماید و از حفر بدون مجوز حتی المقدور ممانعت می نماید .
