بنای مسجد جامع زواره دربخش مركزی زواره، در ۱۵ كیلومتری شمال خاوری اردستان واقع شده و با توجه به مدارك موجود، اولین مسجد چهار ایوانی ایران است كه در دوره سلجوقی ساخته شده و اصالت خود را به نحو شایسته‌ای محفوظ داشته است. این مسجد به وسعت حدود ۱۲۰۰ مترمربع با مصالح آجر و سنگ و گچ و خاك و با نقشه چهار ایوانی و طرح مستطیلشكل ساخته شده و مشتمل بر صحن چهار گوش، ایوان‌های چهارگانه، گنبدخانه، شبستان،رواق، سردر، مناره، محراب گچبری نفیس و كتیبه‌هایی زیباست. سطح مسجد حدود یك متر اززمین‌های اطراف مرتفع‌تر و دارای دو سردر ورودی مزین به آجركاری و طاق نماهای درخور توجه در ضلع خاوری و باختری است.
از این ورودی‌ها می‌توان وارد فضای طاق دار وسپس صحن مسجد شد. صحن مسجد به ابعاد ۵/۱۶×۱۸ متر در چهار طرف دارای ایوان و دهانههای طاق دار است. كف صحن با آجر و سنگ فرش شده است. بر پیشانی نمای صحن، كتیبه بنایمسجد را به خط كوفی و با آجر تراش به صورت سرتاسری نوشته‌اند كه متأسفانه بخش عمدهآن از بین رفته است. با توجه به ریختگی‌های موجود به یقین نمی توان از بانی و سالتاریخ آن سخن گفت، اما به نظر آندره گدار با توجه به موقعیت قرارگیری حروف تاریخی،تاریخ بنا نمی تواند جز (۵۳۰هـ . ق) باشد. همچنین با توجه به مشابهت بسیار اینمسجد با مسجد جامع اردستان و هم زمانی تقریبی آنها و وجود كلمه «احمد» در كتیبهجامع زواره، به احتمال زیاد، بانی آن همان بانی مسجد جامع اردستان (ابوطاهر بنغالی) بوده است.
