ارتفاع از سطح دریا ۴۰ متر و جمعیت آن ۵۶۰۰۹ نفر است.تاریخ میناب با تاریخ شهر هرمز باستانی درآمیخته است. در حال حاضر خرابه‌های این شهر در نزدیكی شهر میناب قرار دارد و در واقع این شهر جای آن را گرفته است. در سال ۳۲۶ قبل از میلاد، اسكندر مقدونی دریاسالار خود ـ نثارخوس (نئارك) – را از طریق مصب سند رهسپار خلیج فارس كرد. وی پس از عبور از سواحل مكران به دهانه رودخانه «آدمیس» در نزدیكی شهر هرمز رسید و مورد استقبال اهالی شهر قرار گرفت و چندین روز در این شهر اقامت كرد. عده‌ای از مورخان، بنیانگذاری شهر هرمز كهنه را به اردشیر بابكان ( پاپكان) ساسانی منسوب می‌دانند؛ در صورتی كه چندین قرن پیش از آن سپاه اسكندر در این شهر اقامت داشته است. در حدود سال ۱۰۰۰ میلادی یكی از شیوخ عمان به نام محمد برای تصرف خلیج فارس و سواحل آن هجوم آورد و از نارضایتی اهالی هرمز نسبت به حاكم وقت استفاده كرد و بندر هرموز را تصرف كرد. پس از او، پسر وی به نام سلیمان و سپس فرزندان او حكومت شهر هرمز را به دست گرفتند. در سال ۱۳۰۰ میلادی، جمعی از سواران مغول ( نوادگان امیر تیمور گوركانی) به این شهر حمله كردند و خرابی بسیار به بار آوردند. در نتیجه امیر هرمز همراه با مردم شهر، بندر هرمز را ترك كرده و به جزیره هرمز كنونی مهاجرت نمودند و بدین ترتیب حكومت خشكی هرمز به جزیره جرون منتقل شد. در سال‌های ۱۸۰۴ ـ ۱۷۹۳ میلادی سلطان عمان ـ سلطان ابن احمد ـ با حمایت انگلیسی‌ها، حاكمیت خود را در گواتر به ناصرخان ـ حاكم آن ناحیه ـ تحمیل كرد و نفوذ خود را در سواحل مكران گسترش داد و بدین‌سان سواحل دریای عمان نیز به دست وی افتاد. وی در رویارویی با ایران احتیاط می‌كرد؛ اما سعی كرد تا اداره بندر عباس و میناب را نیز به دست آورد. در این ایام، آقا محمدخان قاجار به دلیل درگیری‌های داخلی فرصت نكرده بود تا قدرت خود را در جنوب كشور تحكیم نماید. بدین لحاظ جزایر قشم و هرمز تحت كنترل حكومت عمان قرار داشت. در سال ۱۸۵۲ با توافق دولت ایران و عمان عهد‌نامه‌ای تنظیم شد كه طی آن، اراضی سواحل و جزیره‌های ایران و شهر میناب مجدداً به مالیكت ایران درآمد. میناب امروزی كه تاریخ آن با قدمت تاریخی هرمز قدیمی درآمیخته است، شهری آباد و پررونق است. این شهر یكی از نواحی مستعد كشاورزی استان هرمزگان نیز هست و محصولات جالیزی، مركبات و خرمای آن بسیار معروف می‌باشد.