باغ «مینو» از نظر شیوه باغ‌سازی، یكی از نمونه‌های منحصربه‌فرد باغ‌های حدود ۸۰سال قبل است و یكی از معماران شاخص شیراز، مرحوم ابوالقاسم مهندسی آن را بنا كرده است. این باغ به یكی از افراد خیر استان فارس مرحوم محمد نمازی متعلق بود كه محوطه‌ها و بناهای متعددی را وقف كرده است و خود نیز در عمارت این باغ زندگی می‌كرد. طراحی باغ به‌گونه‌ای است كه با ورود از در اصلی، با فضاسازی خاص معمار به بنا می‌رسیم. با آن‌كه معمار تحت تأثیر معماران اروپایی بوده است، تمام خصوصیت‌های ایرانی در باغ و ساختمان آن دیده می‌شود. در بنا، فضاهای اندرونی و بیرونی، نه به سبك دوران قاجار، بلكه به‌شكلی جدید ساخته شده‌اند. در آن زمان، كارشناسان و مسئولان از آن چه در این باغ رخ می‌داد و حذف یك دوره از معماری ایرانی در صورت انجام ساخت‌وساز، اظهار نگرانی كردند.
پس از انقلاب، باغ مصادره شد و در اختیار بنیاد شهید قرار گرفت. مدتی هم از آن به‌عنوان مهمان‌سرا و اداره استفاده می‌شد. بعدها به‌دلیل كمبود فضای آموزشی در جریان تأسیس مدرسه‌های شاهد كه طرح آن از سوی بنیاد شهید اجرا می‌شد، در بخشی از باغ، مدرسه‌سازی شد. پس از آن، تعدادی از اموال مصادره‌ای را در زمان انقلاب بررسی كردند و املاكی را مانند باغ «مینو» به صاحبان‌شان پس دادند. ورثه مرحوم محمد نمازی پس از تحویل باغ، یكی از مدرسه‌های داخل آن را تخریب كردند و حتی مدتی به ترمیم بنا پرداختند تا دوباره در آن جا زندگی كنند؛ ولی به هر دلیل، تصمیم گرفتند آن ملك را بفروشند. همچنین در آن زمان، مدیر بافت تاریخی شیراز تأكید كرده بود كه در مقابل ساخت‌وساز در باغ «مینو» مقاومت می‌شود و در نهایت، این باغ همراه عمارت تاریخی‌اش در فهرست آثار ملی باقی ماند.
محوطه و باغ مینو مربوط به دوره پهلوی است و در شیراز، ضلع غربی خیابان خیام واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۱ شهریور ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۹۷۸۲ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
