در قلب یكی از محلات قدیمی سنندج بنام جورآباد مسجدی با این سبك و سیاق واقع شده، كه تمام ویژگی های معماری سنتی و بومی مناطق كردنشین ایران را یك جا می توان در آن مشاهده كرد. بر روی سر درب مسجد نام میرزا فرج‌الله وزیر، یكی از بانیان آن حك شده، كه بر اساس قراین موجود بنای مسجد مربوط به دوران قاجاریه است. در بدو ورود به داخل فضای مسجد حیاط كوچكی واقع شده كه به طرز هنرمندانه ای تمام اجزای تشكیل دهنده جانبی مسجد قرار گرفته. در مركز حیاط حوض آب زیبای با یك فواره سنگی قرار گرفته ، در مجاورت حوض درختی واقع شده كه در پشت آن نمای اصلی بنای مسجد واقع شده. مسجد در دو طبقه احداث شده كه مهمترین وجه آن ایوان كوچكی است كه به كمك چهار ستون برپا شده و به داخل حیاط چشم انداز زیبا و دل انگیزی نیز دارد. ایوان در گذشته های نه چندان دور به هنگام برگزاری مراسم و مولودی ها محل استقرار زنان و بانوان بوده است. از دیگر مكان های موجود در حیاط مسجد، فضای مرده شور خانه، انباری و اتاقكی كه مقبره تعدادی از بزرگان شهر سنندج است. ورود به داخل مسجد از طریق چند پله سنگی صورت می گیرد، هنگام ورود به صحن داخلی در سمت چپ فضای وضو خانه ی مسجد كه بوسیله چند پنجره مشبك با گره چینی سبك قاجاریه پوشانده شده و این سبك خود از عمده تزئینات مسجد به حساب می آید. پس از آن با طی راهروی تو در تو به صحن اصلی شبستان مسجد میرسیم. هنگامی كه صحبت از هندسه، خصوصاً در حیطه معماری به میان می آید، یك نظام شطرنجی و اشكال و نقوش منتظم به ذهن می آید. هندسه نه نقش است و نه صورت، نه كیفیت است نه ماهیت؛ بلكه نقش پرداز است و صورتگر، موجود كیفیت است و ماهیت ساز؛ هندسه دستمایه همه معماران در خلق آثار معماری است، هندسه مقوم و مؤسس فضا ست، در كل هندسه علم اشكال است. چه این اشكال معطوف به نقش و طرح باشد و یا معطوف به كالبد و صورت و ماده و یا ماهیت و ذات كه این اصل به زیباترین وجه ممكن در شبستان مسجد میرزا فرج‌الله وزیر به مرحله اجرا در آمده است. كه شاید از مهمترین خصوصیات معماری عصر قاجار در كردستان بوده است. مسجد همچون سبك معماری رایج آن دوره روی چهار ستون برپا شده كه گفته می شود كل پی ساختمان و ستون ها كه در عمقی یك متری قرار گرفته اند، از سنگ های بسیار درشت و مستحكم معادن اطراف شهر تامین شده است. مسجد از سقفی چوبی برخوردار است و سر ستون هایی سالم كه بر روی آن حكاكی اسماء مقدس قرار دارد و نقطه اتصال آنها با سقف كنده كاری های پله ای صورت گرفت كه به كمك رنگ آمیز جلوه زیبا و آرام بخش را به صحن شبستان داده است. بنای مسجد در میان معماری اسلامی، اهمیت فوق العاده‌ای دارد زیرا مسجد به عنوان عبادتگاه و مجمع و محل حل وفصل بسیاری از اختلافات و نیز برگزاری بسیاری از مراسم، همواره مورد توجه و احترام است. صنعتگران و هنرمندان می‌كوشیدند تا با همهٔ مهارت و كاردانی خود در ایجاد استحكام و زیبایی و فضای معنوی آن نقشی داشته باشند و در واقع، مسجد مجموعه‌ای است از هنرهای گوناگون كه بر روی هم، فضا و مكان خاصی را پدید آورده‌اند. فضا و مكانی كه برای ایجاد رابطه میان خدا و خلق متناسب باشد و در عین شكوه و جلال، آراستگی و تزیین آن ذهن انسان را به جای توجه به خداوند به خود مشغول ندارد. بخاطر محور بودن بنای مسجد میرزا فرج‌الله وزیر در میان خانه های اطراف و به جهت انتقال نور بیشتر به داخل صحن پنجره ها در بالاترین نقطه دیوار تعبیه شده. و نكته قابل توجه این است كه تنها یك سمت دیوار ها دارای پنجره است. گرداگرد صحن طاقچه های عمق داری قرار گرفته كه از خصوصیات این سبك معماری به شمار می رود، منبر مسجد از چوب است و در ساختن و آراستن آن از عاج منبت و آبنوس، استفاده شده. و در سمت چپ و راست آن نیز دو پنجره كوتاه كه در عمق دیوار واقع شده قرار دارد. پشت منبر نیز ایوان دوم مسجد قرار گرفته كه كلا به وسیله پنجره های شیشه ای محصور شده است.