این بنا در كنار تكایای قدیمی شاهرود – بازار و شریعت – و چنارهای قدیمی معروف به درچنارو یا ده چناران واقع گردیده و از آثار دوره قاجاریه است كه توسط حاج علی اصغربن حاج عبدالله – از مریدان آخوند ملاكاظم خراسانی شاهرودی (جد نگارنده) – در حدود سال۱۲۷۵ ه-. ق بنا گردیده است . بعد از ساخت مسجد، تولیت آن به آخوند ملاكاظم خراسانی سپرده شد و بعد از ایشان، فرزندشان – آیت الله العظمی حاج محمدعلی قدس سره – امامت جماعت مسجد را بر عهده گرفتند كه سبب اعتبار افزونتر این مسجد گردید . بنای این مسجد كه ازجهاتی همانند مسجد شیخ علی اكبر شاهرود است، مشتمل بر سردر ورودی، صحن، ایوان، شبستان های متعدد، آب انبار قدیمی، حجره ها و بناهای خدماتی است. بخش زنانه مسجد بعدها به بنای اصلی اضافه شده است . سردر ورودی مسجد، مزین به تزیینات آجركاری و گچبری است و در طرفین سردر، دو طاقنمای محرابی به قرینه سردر تعبیه كرده اند كه همانند ورودی قدیمی مسجد شیخ علی اكبر شاهرود است . صحن و نماهای آن در دوره اخیر تعمیر و مرمت شده و فاقد تزیینات خاصی است . در ضلع جانب قبله صحن، ایوانی بزرگ و در طرفین آن، شبستان هایی به قرینه همدیگر ساخته شده است . در اضلاع دیگر صحن، اتاق ها و حجره هایی ساخته اند كه احتمالا درگذشته به طلاب علوم دینی اختصاص داشته است . مسجد دارای دوبخش زمستانی و تابستانی و نیز دارای دوازده طاق گنبدی از خشت خام است.
