این مسجد در جانب غربی خیابان پیغمبریه و نزدیك مزار پیغمبریه واقع گردیده، فاقد كتیبه تاریخی و معروف است كه آن را شاه تهماسب صفوی به عنوان مسجد حرمسرای شاهی بنا كرده است . این مسجد دو در دارد . یكی، از جانب خیابان پیغمبریه و دیگری در كوچه جنوبی مسجد كه از آنجا به حیاط مدرسه و مسجد می توان راه یافت . این در را در حدود سال، ۱۳۰۰ه-. ق، در راهرویی زیرزمینی كه به حرمخانه منتهی می گردیده است ، احداث كرده اند . اكنون مدرسه را خراب كرده و به جای آن، دبستان نوبنیادی ساخته اند . داخل مسجد ، محوطه سرپوشیده ای به وسعت ۲۰۰ متر مربع است كه با طاق های آجری و ستون های سنگی پوشش یافته است . ازاره و دیوارهای اطراف و ده ستون وسط مسجد، از سنگ مرمر است . بالای ازاره مرمری به پهنای بیش از نیم متر ، كاشیكاری است و كاشی های آن زیبا و ظریف و به رنگ آبی است و دور آنها را با كاشی مشكی و سرمه ای حاشیه داده اند . در وسط طاق دوم مسجد ، محرابی است كه دور آن كاشی آبی رنگ كار گذاشته اند و اسامی ائمه (ع) به خط نسخ و به رنگ سفید در آنها منقوش است . محراب مزبور با اسلوب مقرنس سازی گچبری و رنگ آمیزی شده و در جبهه آن در وسط دیوار، قطعه سنگی از مرمر صیقل كاری گذاشته شده كه اثر پنجه بزرگ فرورفته ای را نشان می دهد كه در سنگ كنده كاری شده است . شهرت دارد كه این، اثر پنجه امام علی (ع) است . بقیه طاق ها و دیوارهای مسجد با گچ سفید شده و طاق های پنجم و ششم را هم از وسط تخته كوبیده و دو اشكوبه كرده اند كه اشكوب بالا به بانوان اختصاص دارد .