این بنا در ساحل جنوبی زاینده رود و ۱۸ كیلومتری خاور اصفهان واقع شده و به همراه نمونههای مشابه ـ مسجد كاج و ازیران ـ در همین منطقه، مربوط به قرن هشتم هجری است كه امروزه به حالت نیمه ویران در آمدهاند. نقشه این مسجد با توجه به وضعیت حاضر دارای اتاق مربع شكل سادهای به ابعاد داخلی ۱۰×۱۰ و ابعاد خارجی ۱۴×۱۴ متر است. در جلو دارای ایوانی مخروبه به عرض ۱۰ و عمق فعلی ۵/۴ متر است. اتاق مربع شكل این مسجد در جهت خاوری، باختری و شمالی دارای درگاه طاقدار عریض و بلند و در جهت جنوب، محراب آجری است. طرح مربع گنبدخانه با هشت طاق نمای بزرگ در پایین و شانزده طاق كوچك در بالا به دایره تبدیل گشته است. در بدنه گنبد، علاوه بر نورگیرها، جای چوب بستهایی نیز دیده می شود. در گذشته، در گوشههای ضلع شمالی بنا، منارههایی وجود داشته كه از بین رفتهاند. همچنین در یكی از زوایای شمالی بنا، راه پله مارپیچی تعبیه كردهاند و در دو گوشه جنوبی آن نیز جایی برای چنین راه پلهای در نظر گرفتهاند. در بخشهای مختلف بنا، از جمله در گوشه سازی، از الوار چوبی كمك گرفته شده است. این بنا فاقد كتیبه تاریخی و تزیینات زیادی است و به همین دلیل و داشتن ویژگی های دیگر، به نظر می رسد كه ساختمان آن ـ به دلیل نامعلوم ـ هیچ گاه به طور كامل به اتمام نرسیده باشد. تنها تزیینات موجود، آجركاریی ها و اندكی كاشی كاری است كه در جبهه جنوبی ایوان به كار رفته است. بنای این مسجد به روزگار آبادانی دارای صحن و ملحقاتی بوده كه همگی از بین رفتهاند.