گیوه دوزی

گیوه نوعی پاپوش ویژه مردان روستایی و از جمله صنایع دستی مناطقی از ایران است. در استان مركزی تولید گیوه در مناطق سنجان و وفس رواج دارد. همه مراحل تولید این پاپوش، دستی است و مواد اولیه آن نخ قالی (كه اصطلاحاً تنه نامیده می‌‌شود) و ضایعات چرم است. رویه گیوه بدست زنان و توسط گونه‌ای سوزن كه جوالدوز خوانده می‌‌شود بافته می‌‌شود و قسمت كفی آن بدست مردان با استفاده از ابزاری كه تخت نامیده می‌‌شود به اصطلاح آجیده می‌‌شود. در صورت لزوم رویه این پاپوش با استفاده از سریشم اندوده می‌‌شود تا در كشتزارها مانع نفوذ آب به درون آن شود.
در استان كرمانشاه ۴نوع گیوه تولید می شود: گیوه تخت آجیده كه كف تخت آن با نخ آج خورده است و استحكام زیادی داشته و بهترین نوع گیوه به شمار می آید. گیوه تخت چرمی كه كف آن چرم یك تكه گاومیش است. گیوه تخت پلاستیكی كه ارزانترین است و گیوه با رویه ابریشمی كه رویه آن از نخهای ابریشمی رنگارنگ و دارای نقش های هندسی است.

كلاش اورامی نوعی گیوه است كه توسط گیوه بافان هورامان با تكه های پارچه به هم دوخته شده با روده دام به هم بافته می شود.