یكی از صنایع دستی تزیینی- كاربُردی ایران ” گبه بافی ” نام دارد. گبه نوعی زیرانداز است كه در قسمتهای جنوب و مركز كشور و ایل قشقایی بافته می شود. بافت گبه شبیه به بافت قالی می باشد ولی تفاوت آن در تعداد پودهای نازك، رنگ، طرح و ابعاد آن می باشد. در بافت گبه تعداد پودهای نازك به ۲ الی ۱۳ پود می رسد، اما به جهت اینكه پُرزها بلند گرفته می شوند، دیده نمی شوند. تفاوت دیگر در رنگ بندی و طرح آن می باشد كه در بافت گبه، حاشیه ونقوش طبق اصول متداول قالی بافی بافته نمی شوند. ممكن است گبه ای حاشیه نداشته باشد و یا نقوش آن قرینه نباشد. به طور كلی می توان گفت: نقوش گبه مانند نقاشی كودكان است، ساده و بدون آلایش، الهام گرفته از طبیعت اطراف بافنده، گبه ذهنی بافت است، بافنده آزاد است هر چه پیرامون خود می بیند و دوست دارد، در هر جای گبه كه می خواهد ببافد. تفاوت دیگر گبه با قالی در رنگ بندی آن است. پشم های به كار رفته در بافت گبه، خود رنگ می باشند. گبه عموماً برای مصرف شخصی خود عشایر بافته می شده، ولی امروزه به خاطر نقوش خاص و ساده آن طرفداران زیادی پیدا كرده است. روش نگهداری آن حفاظت از بید،رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید كننده های شیمیایی و اشیای نوك تیز و بُرّنده می باشد و با آب ولرم و صابون قابل شستشوی می باشد.