روستای هنگراو در ۳۰ كیلومتری شهر سنندج در بخش سیروان در استان كردستان و در ۲۵ كیلومتری درویشان – خانقاه – گلین – دره كوله – سواریان و سور از همسایگان این روستا می باشند. هنگراو از دو واژه هنگ به معنی زنبور عسل و آو به معنای آب تشكیل شده است. و به دلیل وجود رودخانه گاوه رود در جلوی روستا و طبیعت زیبای آن كه قابلیت پرورش زنبور عسل را داراست به این نام نامگذاری شده است. قدمت روستا بالغ بر ۱۰۰ سال پیش بینی شده كه این روستا ابتدا جزء زمینهای روستایی گلین بوده و در فصل بهار و تابستان، مردم روستای گلین برای كارهای كشاورزی و دامداری به آنجا مراجعه و در فصل سرد سال دوباره به روستای خود برمی گشتند كه این اصطلاح در زبان كردی به نام هوار معروف است. به دلیل كوهستانی بودن روستا و ساختار طبیعی روستا مردم آن بیشتر دامهایی همچون بز و گوسفند را پرورش می دهند و از محصولات لبنی و گوشت و پوست دامها در جهت تامین معاش خود استفاده می كنند. اطراف روستای هنگراو را سه كوه بلند به نام های تون كوری – تون مزه – تون كوكو احاطه كرده است. زبان مردم روستا، اورامی مچومچو می باشد كه امروزه ۶۰ خانوار كه جمعیتی بالغ بر ۱۹۰ نفر را دارد در آنجا سكونت دارند. شغل اصلی مردم روستا كشاورزی است و خاك روستا جهت پرورش توت فرنگی و گردو بسیار مناسب است. محصولاتی همانند هلو – آلبالو – گیلاس – آلوچه و زردآلو – گوجه فرنگی – خیار – فلفل و لوبیا در این روستا جزء محصولات باغی به شمار می آیند و به دلیل زمینهای شیب دار و نامسطح كشاورزی به صورت سنتی و بیشتر به صورت دیم انجام می شود. چشمه های داخل و اطراف روستا با نامهای مختلف و با نام میوه ها بیشتر نامگذاری شده اند كه عبارتند از: هانه هلوچه – هانه وز – هانه چیا – هانه گرمه و هانه چرمه. آب باغهای اطراف روستا از آب این چشمه ها تامین می شود. جالب است بدانید كه گیاهان خوراكی كه در فصل بهار در این روستا یافت می شود و با نامهای گوزروان – كنگر – بنا – ریواس – غازیاقه و كنیوا است و روستا از نظر امكانات شامل جاده آسفالته، برق، تلفن ثابت و سیار، مدرسه ابتدایی و آب آشامیدنی می باشد.