روستای چناره واقع در بخش مركزی و جنوب شهر سنندج و در ۷ كیلومتری سنندج به كرمانشاه و جزء دهستان آبیدر است. در مورد وجه تسمیه روستای چناره باید گفت كه این روستا از دیرباز محل كاشت درخت چنار بوده و در بعضی مواقع بیشه های انبوهی از چنار در روستای چناره كاشت می شده و در داخل روستا درخت چنار همیشه بوده كه گمان می رود به این دلیل اسم چناره را برای این روستا انتخاب كرده اند. روستاهای اطراف چناره عبارتند از «وشكه ول»، «چه نو»، «كیلك»، «گزنه» و «گه نمان» است. روستای چناره دارای ۷۵ خانوار و ۳۱۲ نفر جمعیت است و بافت مسكونی روستا نیز فرسوده است. شغل اصلی مردم كشاورزی و باغداری است تعدادی كمی نیز به دامپروری مشغول هستند. این روستا قدمتی بسیار طولانی دارد، دو قبرستان در آن وجود دارد كه یكی از آنها خیلی قدیمی است و وجود دو مسجد در روستا نشانگر قدمت طولانی این روستا است. در قدیم مردم روستای چناره اغلب شالیزار داشتند و برنج صدری را به عمل می آوردند كه كرمانشاه بازار اصلی فروش این محصول بود ولی امروزه دیگر برنجی در اینجا كشت نمی شود. محصول اصلی روستای چناره انواع میوه های سردرختی از قبیل: هلو، آلوچه، آلبالو، گیلاس، گردو، شلیل و محصولات كشاورزی از جمله: توت فرنگی، گوجه فرنگی، چمبرخیار (یا تروزی)، لوبیا سبز و بامیه است و بعضی نیز در كاشت علوفه و كاشت یونجه مشغول به كار هستند. قرار است در آینده، نزدیك به ۷ تعاونی باغداری جدید، تاسیس گردد و باعث شود سطح زیادی از اراضی روستا زیر كشت درختان باغی قرار گیرد. از چشمه های مشهور چناره می توان به «كانی حاجی محمد»، «كانی میرزا لوتی»، «كانی گه نه ره»، «كانی چه م حوض»، «كانی په شت آوایی»، «كانی حه ره س گه» اشاره كرد. از كوه های روستای چناره می توان به «خوره تاو گه وره»، «ته په ره ش»، «ته په لوك» و «دول گوه ز» اشاره كرد. از امكانات روستای چناره می توان به برق، تلفن ثابت و سیار،جاده آسفالته و مدرسه ابتدایی اشاره كرد. روستای چناره دارای دو واحد مرغداری، ده واحد گلخانه و یك واحد تولید بلوك زنی است. یك ساختمان مجهز به وسائل و امكانات زلزله نگاری وبسته به وزارت نیرو در روستای چناره دایر است.
