روستای حلوان در فاصله ۴۴ كیلومتری سنندج در بخش كلاترزان قرار گرفته است كه دارای ۱۱۰ خانوار و ۴۷۰ نفر جمعیت می باشد. از امكانات این روستا می توان به دفتر مخابراتی، مدرسه ابتدایی، خانه بهداشت و دهیاری اشاره كرد. روستای حلوان در اصطلاح كردی «حه لوان» گفته می شود و یك خان به نام «حلو خان» در یكی از كوه های حلوان به نام «قلعه» زندگی می كرده كه اهالی روستا به خاطر زور گویی هایش او را از آنجا بیرون كردند و قدمت دیرینه ای دارند این روستا قبلا در ۲ كیلومتر بالاتر از روستای فعلی در بالای یك قطعه سنگ به نام سنگ پله قرار داشته و تا چند سال پیش هم دیوار های آن به جا مانده بود. از كوه های معروف این روستا می توان به «قلعه محمود بگ» كه نام بگی است كه در آنجا زندگی كرده است و یك قسمت از آن كوه هم كه جای زندانیان آن بگ بوده است به اصطلاح محلی «مله زینه» شهرت دارد و یك قسمت دیگر از آن كوه كه جای خزانه ی او بوده است «ویسه خزان» شهرت دارد. كوه دیگر به نام «محمد رشید» كه به كوه «حمه رشی» شهرت دارد و كوه دیگر كه «سورمیان» شهرت دارد تفریحگاه اهالی روستا و بعضی از روستاهای اطراف بوده است. همچنین كوه دیگری به نام «اولیا» است كه جای عبادت بزرگان بوده است. از چشمه های مشهور روستای حلوان در بخش كلاترزان می توان به «كانی جنان» اشاره كرد كه بدلیل اینكه قدیمی ها اعتقاد داشتند كه این چشمه جن دارد آن را به این نام نامگذاری كردند. از بازیهای بومی ومحلی این روستا می توان به گوروا بازی، قاو قاو، هه لوكان، چاو شاركی و گورزان اشاره كرد. از غذاهای معروف این روستا می توان به دوینه، دلمه، دوخوا و شلمین اشاره كرد. گیاهان خاص این روستا عبارتند از: گل گاوزبان، بابونه، بنفشه، هرمله و گوزروان می باشند. شغل اكثر مردم روستا كشاورزی و باغداری است و زنان روستا در كنار مردان در كارهای كشاورزی و باغداری به آنان كمك می كنند و خود نیز برای اوقات فراغت خود كارهایی همچون قالیبافی و خیاطی در نظر گرفته اند. قبلا فقط دیم گندم و جو وجود داست ولی در حال حاضر محصولاتی كه بیشتر كشت می شود توت فرنگی است و مابقی محصولاتی در حد نیاز شامل: گردو، آلبالو، زرد آلو، انگور، گیلاس و هلو است.