دو برار مرتفع ترین خط الرأس رشته كوه های فیروزكوه است و در حد فاصل دو جاده هراز تا جاده فیروزكوه و در جناح جنوبی این رشته كوه ها قرار دارد.
بررسی توپوگرافی قله : خط الرأس ۷۵ كیلومتری دو برار از جنوب بخش پلور در جاده هراز آغاز و با تشكیل قلل مرتفع متعددی از جمله بزم چال یا چنگیزچال، پروانه، انگمار، دوبرار، سوزچال، قره داغ، قیاق لكه و شاه تپه به نمرود در جاده فیروزكوه می پیوندد. دریاچه تار و رودخانه های دلیچای و تار در جنوب خط الرأس و رودخانه نمرود و لاسم در شمال آن جریان دارند. این خط الرأس از طریق یال و قله كم ارتفاع ۳۲۰۸ متری سیاه ریز به كوه پاشوره و سایر جناح ها كاملاً آزاد می باشد.
ویژگی خاص : برف دائمی و برفچال در میان گرده های شمالی این خط الرأس همواره وجود دارد و دریاچه تار و هویر از ویژگی های طبیعی منطقه می باشد.
مسیر صعود به قله : پلور را به قصد منطقه ای در میان دو كوهستان مرتفع و سردسیر پشت سر می گذاریم. از كنار دماوند با شكوه می گذریم. از پلی بزرگ بر روی رودخانه عبور كرده و به سمت زیار كه نخستین آبادی مسیر است می رویم. در امتداد خط الرأس پر برف دوبرار به آبادی كوچك لاسُم می رسیم.منظر كوهستان دوبرار با شكوه و زیباست.رودها وچشمه ها از هر سو روانند و تكه برف های بزرگی و جناح های شمالی را دوبرار پوشانده است. از ده خارج شده و سپس از رود خانه گذشته.
(۱) در میان دره ای كه تپه سیاه ریز آن را از شرق احاطه كرده به سمت یال انگمار به پیش می رویم.
ابتدای یال انگمار با شیب تندی توأم است كه پس از مدت زمان اندكی به یك قله فرعی كوتاه می رسد.(۲) از آن سوی قله سرازیر می شویم. و مجدداً مسیر سنگلاخی پر شیب دیگری را پیش رو داریم. از میان گرد ه سنگی بالا می كشیم.این مسیر پس از مدتی بر روی یال مرتفع انگمار قرار می گیرد كه باسربالایی تندی همراه است.مسیر همچنان ارتفاع می گیرد. و زمانی كه به پشت سر خود نگاه می كنیم دماوند با شكوه را می بینیم كه به تدریج از پشت كوه عبرت سر برمی آورد. به نظر می رسد اگر دستی بلند كنیم می توانیم یال هاو دره هایش را حتی لمس كنیم.قله غربی دوبرار با دیواره های سیاه رنگش در سمت چپ ما دیده می شود. ارتفاع هر لحظه بیشتر و لبه یال باریك تر وپرشیب تر می شود استراحت كوتاهی كرد ه با تغییر مسیر یال به سمت راست پای برقله ۴۱۵۰ متر انگمار می نهیم.(۳) دیدار از گوهر فیروزه ای رنگ دریاچه تار در زیر قله وپس ازآن برج های برفی زرین كوه و دیواره هایش لذت بخش و روح افزاست. از قله كمی ارتفاع كم كرده،برروی لبه خط الرأس سنگی وخاكی كه به سمت شرق كشیده شده است از شیب نسبتاً تندی بالا می رویم. به نظر می رسد قله برفراز این سر بالایی باشد. اما نه، این كه قله فرعی كاذب است. وقتی برفراز آن می ایستیم قله دوبرار غربی با مسیر ملایم در روبه روی ما قرار دارد. پس عزممان را جزم كرده واین قسمت را نیز به آهستگی صعود می كنیم. از فراز قله ۴۲۵۰ متری دوبرار شرقی به یك باره در جلوی دیده گانمان سراز خط الرأس به در می آورد. و مسیر را كمی به سمت جنوب متمایل می كنیم از روی یك خط الرأس سنگلاخی با صرف مدت زمان كوتاهی بر بلندای دوبرارشرقی می رسیم. دیدگاه های اطراف زیبا و بی بدیل اند. در جنوب كوهستان قوچ وزرین كوه، در شرق قلل ادامه خط الرأس و قله هایی چون سوزچال،رخش،كمرپشت،قره داغ در شمال پاشوره بزرگ وهلزم ولهرك درشمال غربی دماوند، میشینه مرگ، امیری، ساهون، زیره وره و كوه زنگرزدگان ودر جناح های شمال غربی وغربی كوه های البرز مركزی به ویژه خلنو كه چون عقابی تیزچنگ برفراز آن بال گشوده دیده می شود. از قله به سمت قله غربی و سپس تا نزدیكی قله كاذب اول باز می گردیم و این بار از مسیر سراشیبی نسبتاً تندی در میان قله غربی وقله فرعی با احتیاط وآرام به درون كاسه یك برفچال فرود می آییم. انتهای این كاسه به دشتی در سینه كش حد فاصله دو گرده صخره ای سرسبز وزیبا با چشمه فراوان می رسد. در انتها نیز به رودخانه لاسُم وسپس به ده باز می گردیم. بهترین زمان صعود به دوبرار در اواخر تیر ماه و برای دوست داران یخ و برف و استفاده از تكنیك های كوهنوردی، اوایل خرداد می باشد.
وضعیت قله در زمستان :خط الرأس دوبرار و قلل آن دارای زمستان سخت و مخاطره انگیزاست. ریزش بهمن های پی درپی در جناح های شمالی و جنوبی به شدت در زمستان ادامه می یابد و دنباله آن تا اوایل بهار نیز وجود دارد. بر روی لبه خط الرأس نقاب های برفی بزرگی تشكیل می شود. صعود قلل منطقه به تجربه كافی زمستان و استفاده از وسایل كامل كوهنوردی نیاز دارد.
