گاگریو از دو بخش گا بمعنی گاهی و گریو به معنی گریه كردن ساخته شده و سرهم به معنای گاهی گریه كردن است. اگر گا را بمعنی گوی و گفتن و گِریو را بمعنیِ گریستن بدانیم، سرهم بمعنی گفتن و گریستن است. یعنی مراسمی كه در آن می‌گویند و می گریند. گاگِریوها شعر هستند و در دستهٔ اشعار بختیاری جای می‌گیرند. این اشعار عمدتا در مراسمِ عزاداری بختیاری‌ها و بیشتر توسطِ زنان خوانده می‌شود اما امروزه با گسترش و دگرگونی وضعیتِ اجتماعی و ساخت مساجد و امكاناتِ صوتی، مردان نیز گاهی به خواندنِ گاگریو روی می‌آورند. گاگریوها معمولاً با توجه به خصوصیاتِ فرد در گذشته و توسط زنان بشكلِ فی البداهه خوانده می‌شوند و معمولاً با تغییرِ نام و كلمات، شعر را بگونه‌ای متناسب با وضعیتِ درگذشته می خوانند. مضمونِ این ابیات شرحِ خوبی، مِهر، میهمان نوازی، سواركاری، تیر اندازی، شجاعت و رشادتِ شخصِ درگذشته است. همچنین زنانِ در گذشته نیز به صفاتِ پاكدامنی، مهمان نواری، تلاش در خانه و مضامینی از این دست ستوده می‌شوند.