شیرواره نوعی قرض دادن شیر گوسفندان به همدیگر است بین خانمهای روستایی به سبك وشیوه خاص با روشهای انذازه گیری سنتی كه در نوع خودش بسیار جالب و زیباست كه صداقت و پاكی زنان روستایی كاملا در این نوع قرض دادن آشكار است . در گذشته كه مایحتاج زندگی روستا ییان توسط خوذشان تامین میشد . وكمتر كالاهای مورد نیاز از بیرون وارد میشد . دامداری بعنوان شغل اصلی ذر كنار كشاورزی نقش مهی را در زندگی روستاییان داشت . آنهایی كه از نظر مالی در وضعیت بهتری بودنذ .تعداد گوسفندان ببیشتری داشتند. در فصول بهار وتابستان باشیر ومشتقات آن امرار معاش میكردند. در این میان روستاییان فقیرتر كه گاو وگوسفند كمتری داشتند بامشكلاتی روبرو بودند برای كاهش مشكلات و بهره وری بیشتر هر چند خانوار یك مجموعه ای را تشكیل میدادند كه به آن شیرواره میگفتند.در این شیرواره یك نفر كه دارای مقدار شیر روزانه بیشتری بودمدیریت مجموعه را بعهده داشت وتا پایان تابستان نوبت گذاریها را برای افراد زیر مجموعه مشخص میكرد . اعضا باید هرچند روز شیر تولید شده خود را در دو نوبت صبح و عصر به خانه تعیین شده تحویل دهند عدم تحویل به موقع تخلف محسوب میشد و فرد متخلف باید زیان وضرر وارده را جبران میكرد البته حكم توسط مدیر به متخلف ابلاغ میشد .و هر پانزده روز جلسه بین اعضای مجموعه جهت تعیین سیاستها وحساب وكتابها و ارایه بیلان تولید شیر برقرار میشد . البته مردها هیچ دخالتی در این كار نداشتند و به روش وسیاستهای كاری خانمها دخالت نمی كردند و یقین داشتند كه این كار یك كار زنانه است .هر عضو این مجموعه در ابتدای سال باید ظرف خود را برای تحویل شیر مشخص میكرد وتا پایان سال نباید ظرف را عوض میكرد مگر در مواقع ضروری و اضطراری و با اطلاع مسول مجموعه در غیر اینصورت تخلف محسوب میشد . كه این اتفاق نمی افتاد چون آن را یك عمل غیر شرعی میدانستند.شیرهای تحویلی بوسیله چوب های نازك از شاخه های درختان به طول چهل سانتمتر اندازه گیری میشدوبا خاكستر نرم آغشته میشد تا میزان وارتفاع آن برای روز جلسه ثابت بماند . در روز جلسه كه عمده وقت به حساب وكتاب شیر های تحویلی صرف میشد روز پركاری برای اعضا مخصوصا مدیر مجموعه بود ضمن اینكه جلسه شادابی هم بود وهمه همسایه ها دور هم جمع میشدند وصحبتهای خواستگاری برای جوانان هم در اینگونه جلسات انجام میگرفت